نوبل فیزیک ۱۹۲۷ به صورت مشترک به آرتور هالی کامپتون و چارلز تامسون ویلسون تعلق گرفت. آرتور هالی کامپتون (متولد ۱۸۹۲ اوهایو – درگذشت ۱۹۶۲ برکلی)، فیزیکدان آمریکایی بود که علت تغییر طول موج پرتوهای ایکس پس از برخورد با الکترون‌های یک فلز را توجیه نمود. این پدیده که به عنوان اثر کامپتون شناخته می‌شود، طبیعت دوگانه‌ی موجی-ذره‌ای پرتوهای الکترومغناطیس را نشان می‌داد. چارلز تامسون ریز ویلسون (متولد ۱۸۶۹ میدلودین- درگذشت ۱۹۵۹ پیبلشایر) فیزیکدان اسکاتلندی بود که نیم دیگر نوبل فیزیک ۱۹۲۷ را از آن خود کرد. ویلسون این جایزه را از بابت اختراع “اتاقک ابر ویلسون” دریافت نمود. این دستگاه به طور گسترده در مطالعه‌ی رادیواکتیویته، پرتوهای ایکس، پرتوهای کیهانی و دیگر پدیده‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار گرفت. در این قسمت از برنامه‌ی نوبلیست‌های فیزیک با ابا اباد، به زندگی این دو فیزیکدان بزرگ پرداختیم.

تدوین این قسمت از برنامه‌ٔ نوبلیست‌ها، توسط دوست عزیز آقای مهراد منتظری صورت گرفته است.