امروزه شما در هر وسیلهای ممکن است صفحات لمسی (touch screen) را مشاهده کنید.
داشبورد خودروهای تسلا، فاقد هرگونه زائده و دکمهایست و تنها یک صفحهی لمسی بزرگ، داشبورد این خودروها را تشکیل داده است. انواع لوازم خانگی و صنعتی مجهز به صفحات لمسی شده اند. این فناوری حتی وارد فضا نیز شده است و فضای داخلی فضاپیماهای اسپیس ایکس، تماما مجهز به صفحات لمسیست و در این فضاپیماها خبری از پیچیدگی و هزاران دکمهای که در شاتل و سایوز دیده میشد، نیست. تجربهی بالا رفتن از دیوارهی سنگنوردی که تمام آن یک صفحهی لمسیست (مانند ویدئو) و با هر تماس دست، یک تصویر جالب روی دیواره ظاهر میشود، حتما تجربهای متفاوت و لذتبخش را برای سنگنوردان فراهم میکند.
اما این فناوری که روز به روز کاربردهای بیشتری از آن به نمایش در میآید، دقیقا چگونه عمل میکند؟
حتما تا به حال تجربهی این را داشتهاید که در زمستان سرد دستکش دستتان است و کسی در حال تماس گرفتن با شماست. اما صفحهی لمسی تلفن همراه شما با دستکش عمل نمیکند و شما نیز دوست ندارید در این هوای سرد، دستتان را از دستکش بیرون آورید. اما آن شخص سمج آنقدر تماس میگیرد که در نهایت مجبور میشوید دستتان را از دستکش در آورده و تماسش را پاسخ دهید. در واقع علت اینکه نمیتوانید با دستکش تلفن خود را پاسخ دهید این است که دستکش شما یک عایق الکتریکی است. اگر دستکشهای مخصوصی داشتید که نوک انگشتتان، کاملا با عایق الکتریکی پوشانده نشده بود، میتوانستید بدون در آوردن دستکش، پاسخ آن دوست سمجتان را بدهید.
صفحهی تلفن همراه شما، یک صفحهی شیشهایست که خود آن نیز عایق است و جریان الکتریکی از آن عبور نمیکند. اما روی این صفحهی شیشهای با یک لایهی نازک رسانا معمولا از جنس اکسید قلع ایندیوم (indium tin oxide) پوشانده شده است. خوشبختانه این لایهی نازک رسانا شفاف است و نورهای پشت آن دیده میشود. این لایهی نازک رسانا به یک اختلاف پتانسیل بسیار ضعیف متصل شده است و تمام سطح آن، دارای بار الکتریکیست. زمانی که دست شما با این صفحه برخورد میکند، مقداری از بار الکتریکی در آن نقطه به سمت انگشت شما جریان پیدا میکند. البته مقدار این جریان آنقدر کم است که شما آن را حس نمیکنید. سنسورهای بسیار حساسی وضعیت بار الکتریکی روی این صفحه را پایش میکنند. هر نقطهای که بار الکتریکی در آن از بین رفته است، نشان میدهد که دست شما آن نقطه را لمس کرده است.