اَبا اِباد

آخرین سمپوزیوم سال اول از سمپوزیوم‌های هامبورگ

یک سالگی سمپوزیوم هامبورگ

سمپوزیوم هامبورگ حالا یک ساله شد. ما موفق شدیم ۵۲ هفته به صورت آنلاین و به صورت کاملا منظم‌ دور هم جمع شویم و از موضوعات باارزش و مختلفی در باب فلسفه، ادبیات، تاریخ، اجتماع، اقتصاد، سیاست، هنر، روانشناسی، علم و تکنولوژی با‌ یکدیگر بحث و تبادل نظر کنیم. ما در سمپوزیوم هامبورگ، برخلاف ایونت‌هایی که این روزها مثل قارچ در حال زیاد شدن است، هیچوقت به دنبال افزایش کمیت نبودیم و‌ فقط یک‌ محفل دوستانه برای گپ و گفتی صمیمانه برقرار‌ کردیم تا در آن، دانسته‌هایمان را در اختیار یکدیگر قرار دهیم و پیرامون آن‌ها تفکر کنیم و حتی در بسیاری مواقع، در همان دانسته‌های خود نیز باز شک کنیم تا به افق روشن‌تری فراروی خودمان برسیم.

اما آخرین سمپوزیوم هامبورگ در سال اول برگزاری آن، یک‌ مهمان ویژه داشت : استاد دی‌داد گرامی Day daad که لطف کردند و علیرغم مشغله‌ی زیادشان دعوت ما را پذیرفته و به عنوان سخنران سمپوزیوم شماره‌ی ۵۲، در این سمپوزیوم حضور یافتند. استاد در این سمپوزیوم در باب ضرورت تاثیرگذاری سخن گفتند، اینکه اولین درد انسانی که به دانایی می‌رسد این است که دیگران را از آن دانایی بهره مند سازد.

اینکه دانشی که انسان به دست آورد و به دیگران ارائه ندهد به چه کار آید؟

کسی که از غار خارج می‌شود و پرتوهای درخشان نور دانایی به او برخورد می‌کند، اولین دغدغه‌ای که پیدا می‌کند این است که به درون غار بازگردد و از زیبایی این نور برای دیگران سخن بگوید و جرعه‌ای از نور دانایی به آن‌ها بچشاند که تاثیر واقعی نیز به همین‌ معناست. حال ما در سمپوزیوم هامبورگ یک سال جدید را در پیش رو داریم. حالا در فکر تغییر هستیم و در فکر تاثیرگذاری و‌ برای تاثیرگذاری لازم است که از گفتگو‌ به سمت گفتمان برویم و من از این بابت عمیقا خوشحالم.

می‌خواهم در اینجا‌ از دوستان سمپوزیوم به صورت ویژه تشکر و قدردانی کنم که یک سال بدون‌ وقفه در سمپوزیوم هامبورگ حضور یافتند. و اما من یک‌ موضوع مهم از سمپوزیوم‌‌ها آموختم، علیرغم اینکه در بسیاری موارد نظرات ما بسیار مختلف و در تقابل با یکدیگر بود و علیرغم اینکه بحث‌ها گاهی بسیار داغ و پرحرارت و پرتنش می‌شد، نه تنها این مسائل ما را از یکدیگر دور نکرد، بلکه دوستی‌های ما از قبل نیز عمیق‌تر و باارزش‌تر شد. چرا که چیزی که ما را گرد هم آورد، همانا معنا بود.

دوستان سمپوزیوم هامبورگ:

Aein Sanajian

Mehrad Montazeri

Sara Mansouri

Kasra Alizadeh

Reza Roudsari

Javad Shokri

Ayoob Vaysmoradi

Aba Ebad

– اَبا اِباد

تصویر بالا: آخرین سمپوزیوم سال اول از سمپوزیوم‌های هامبورگ، با حضور مهمان ویژه استاد دی‌داد که از ایشان بابت حضورشان بسیار سپاسگزاریم.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *