هیساکو کویاما، یک دختر جوان اهل ژاپن بود که در بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم، در توکیو عاشق شد. در شب‌های تاریک توکیو، وقتی آژیرهای حمله‌ی هوایی به صدا در می‌آمد، به بالای پشت بام خانه‌شان می‌رفت تا به تماشای ستارگان بنشیند. در واقع او عاشق ستارگان شده بود. با خاموش شدن چراغ‌های شهر در پی حملات هوایی، حالا گویاما می‌توانست ستارگان را راحت‌تر تماشا کند. آن وقت با انداختن نور یک چراغ قوه‌ی کوچک روی ستارگان، می‌توانست درخشش آن‌ها را پنهان کرده و بعد مشاهده‌ی خودش را با نقشه‌های ستارگانی که در دست داشت، مقایسه کند. جنگ اینجا داشت به تولد یک اخترشناس تاثیرگذار منتهی می‌شد. این است که می‌گویند ستارگان در شب‌های تاریک بیشتر می‌درخشند.
در آن شب‌های تاریک توکیو که همه از جنگ و انفجار می‌ترسیدند و در میانه‌ی حملات هوایی، یک ستاره به اسم هیساکو کویاما داشت در آسمان توکیو می‌درخشید. در همان زمان وقتی پدرش علاقه‌ی او را به آسمان و ستارگان دید، به او یک تلسکوپ ۳۶ میلی‌متری هدیه داد. کویاما حالا کاری را آغاز کرد که ما هنوز هم بعد از دهه‌ها می‌توانیم به دقت او اعتماد کنیم و کارهای دیگران را با رصدهای کویاما تصحیح نماییم. او ابتدا می‌خواست ماه را رصد کند، اما تلسکوپش آنقدر قوی نبود که جزئیات ماه را نشان دهد. پس تصمیم گرفت لکه‌های سطح خورشید را رصد و ثبت کند. در سال ۱۹۴۴ او اولین طرح لکه‌های خورشیدی خود را کشید و آن را برای انجمن نجوم ژاپن فرستاد.
حالا سال ۱۹۴۶ بود و جنگ به پایان رسیده بود. رئیس انجمن نجوم با دیدن کارهای کویاما روی لکه‌های خورشیدی، شگفت زده شد و او را بسیار تحسین کرد و به او یک تلسکوپ قوی‌تر هدیه داد تا بتواند رصد خودش را پرقدرت‌تر ادامه دهد. او با انداختن تصویر خورشید روی یک ورق کاغذ، محل لکه‌های خورشیدی را روی کاغذ علامت می‌زد. هر روزی که ابری نبود، کویاما چند ساعتی مشغول ثبت لکه‌های خورشیدی می‌شد. این لکه‌های خورشیدی از این جهت که فعالیت مغناطیسی خورشید را نشان می‌دهند، برای ما بسیار حائز اهمیت هستند. کار بزرگی که او در میانه‌ی جنگ خانمان‌سوز ملل دوم آغاز کرد، چهل سال تداوم یافت.
در طول این چهل سال، کویاما بیش از ده هزار نقشه از لکه‌های خورشیدی ترسیم کرد. از آنجایی که او تمام رصدها را با یک استاندارد و متر و معیار ثابت و با همان تلسکوپ اهدایی انجمن نجوم و از همان نقطه‌ی ثابت در توکیو انجام داده بود، او توانست الگوی تغییر لکه‌های خورشیدی را حتی بدون کمک گرفتن از کامپیوتر و با دست خودش ترسیم کند. کارهای کویاما آنقدر دقیق بود که در سال ۲۰۱۵، وقتی که گروهی از دانشمندان دانشگاه استنفورد قصد داشتند سابقه‌ی لکه‌های خورشیدی را از سال ۱۶۱۰ تا آن زمان بررسی کنند، رصدهای کویاما را به عنوان ستون فقرات و معیار تصحیح خطاهای دیگر اخترشناسان معروفی که اینچنین رصدهایی را انجام داده بودند، انتخاب کردند. با اینکه کویاما یک اخترشناس آماتور به حساب می‌آمد، اما کار او چنان دقیق و با کیفیت بود و در دوره‌ای بسیار طولانی انجام شده بود که اکنون در مطالعه‌ی لکه‌های خورشیدی، نام او در کنار کسانی چون گالیله و هاینریش شوابه می‌درخشد.
– ابا اباد