گاهی اوقات فهمیدن بعضی مسائل علمی انرژی زیادی از آدم می‌گیرد. برای فهمیدن بعضی مطالب باید ساعت‌ها وقت گذاشت و دانسته‌های قبلی را مثل تکه‌های پازل کنار هم قرار داد تا به فهمیدن آن مساله نائل شد. اما طرف دیگر

در تاریخ علم مثال‌های زیادی وجود دارد از دانشمندانی که کارهای بزرگی کردند اما آنطور که شایسته است، اسمی از آن‌ها باقی نمانده. یکی از این دانشمندان ایپولیت فیزو، فیزیکدان فرانسوی است که در پست‌های قبلی در مورد یکی از

همان طور که قبلا گفتم، تصمیم دارم یک پست در هفته را به موضوع مهم تغییرات اقلیمی اختصاص بدهم. حداقل کاری که در حال حاضر می شود کرد، افزایش آگاهی در مورد این موضوع است. چیزی که خیلی زود اثراتش

به عنوان فیزیکدانی که در اواخر قرن نوزدهم زندگی می‌کند، شما تصور می کنید که نور درون اتر حرکت می کند و همینطور می دانید که اتر تحت تاثیر حرکت اجسام قرار نمی گیرد. یعنی اینکه مثلا اگر زمین به

موضوع این پست، یکی از مواردی است که در فیزیک خیلی من را شگفت زده کرد. اولین بار زمانی که کتاب تاریخچه‌ی مختصر زمان اثر استیون هاوکینگ را می خواندم با این مساله آشنا شدم. آنقدر شگفت زده شدم که

۶ سال بعد از کشف اثر داپلر، ایپولیت فیزیو، Hippolyte Fizeau، فیزیکدان فرانسوی وجود اثر مشابهی در مورد نور را پیش‌بینی کرد. ما می دانیم که نور مرئی از طیفی از رنگ‌ها تشکیل شده که هرچه طول موج بلندتر باشد،