یکی‌ دیگر از آزمایشاتی که برای بررسی پیش‌بینی‌های نسبیت خاص اینشتین صورت گرفته است، آزمایشی بود که در حین بیست و دومین عملیات برنامه‌ی شاتل فضایی ناسا تحت عنوان STS-61-A یا Spacelab D-1 بود که در سال ۱۹۸۵ صورت گرفت.

مدتی قبل سفر کوتاهی به ایران داشتم. قسمت‌های مختلف بلیط را نگاه می‌کردم که یک بخش از نوشته‌های بلیط توجهم را به خود جلب کرد. میزان کربن دی اکسید تولید شده به ازای هر شخص طی این سفر حدود ۶۹۳

اگرچه تپ اخترهای دوتایی یا Binary Pulsars اغلب به عنوان اثباتی بر نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین به کار می‌روند، من در اینجا قصد دارم اثبات نظریه‌ی نسبیت خاص اینشتین از طریق تپ‌ اخترهای دوتایی را به شما دوستان گرامیم ارائه

دوستان گرامی و همراهان عزیز، از بابت مرگ دلخراش دختر هموطنم، #مهسا_امینی قسمت جدید “سری نوبلیست‌های فیزیک با اَباعِباد” در این هفته منتشر نخواهد شد. اما بد نیست به این مناسبت، به داستان زندگی یکی از دانشمندان معاصر که توسط

در سال ۱۹۷۴، هنگامی‌ که اخترفیزیکدان آمریکایی جوزف هوتون تیلور Joseph Hooton Taylor و فیزیکدان آمریکایی راسل هالس Russel Alan Hulse در حال مطالعه بر روی تپ‌اختر تازه کشف شده‌ی PSR B1913+16 بودند، متوجه موضوع جالبی شدند. آن‌ها دریافتند که

یکی از مشکلاتی که تقریبا در تمامی دوران تحصیلی خود با آن روبرو بوده‌ام، نحوه‌ی تدریس اساتید دانشگاه بوده است. مخصوصا در چند سال اخیر که تدریس با اسلاید بسیار رایج شده است، این مساله برای من بزرگ و بزرگتر