مدتی قبل که نوشتاری راجع به ماری کوری و رادیواکتیویته منتشر کرده بودم، شخصی ذیل آن پست کامنتی گذاشته بود که مدت‌ها قبل از ماری کوری و پیر کوری، هاتف اصفهانی با این شعر “دل هر ذره را که بشکافی/آفتابیش

در ساعت ۷:۱۷ دقیقه‌ی صبح روز سی‌ام ماه ژوئن سال ۱۹۰۸، یک انفجار بزرگ در یکی از مناطق سیبری در روسیه رخ داد. این انفجار آنقدر بزرگ بود که ۸۰ میلیون درخت در منطقه‌ای به وسعت ۲۰۰۰ کیلومتر مربع در

از کودکی که چند ماهی بود کلاس اول را شروع کرده بود، خواستم اسمم را بنویسد. چند حرف را نوشت و حرف آخرش را خالی گذاشت. گفتم پس آن “د” آخرش چطور؟ گفت هنوز به دال نرسیده‌ایم و نمی‌دانم چطور

همین الان کجا هستید؟ دارید چایی یا قهوه می‌نوشید؟ دارید کره و مربا را روی نان می‌مالید؟ در محل کارتان از یک جلسه‌ی سخت خارج شده اید؟ به عنوان استاد یا دانشجو سر کلاس بوده اید؟ امروز امتحان دارید؟ روی

در یکی از صحنه‌های پایانی فیلم رستگاری در شاوشنگ (The Shawshank Redemption 1994) اثر بی‌نظیر کارگردان آمریکایی، فرانک دارابونت، مورگان فریمن (الیس رد) که در اثر یک قتل در نوجوانی به زندان رفته و اکنون ۴۰ سال بعد از آن

از کامنت‌هایی که یک رِندِ بی‌مایه زیر یکی از پُست‌هایم باکنایه خطاب به “اَبا اِباد” گرامی مکتوب کرد با این مضمون که “چند مقاله در حوزه‌ی فیزیک نظری در ژورنال‌های معتبر جهان منتشر کرده‌ای که حالا علم فیزیک را عامه‌فهم‌سازی