یکی از جذاب‌ترین بخش‌های فیزیک، پیش‌بینی پدیده‌ها توسط فیزیکدانان است. مخصوصا پدیده‌هایی که هنوز ابزاری برای مشاهده‌ و اثبات پیش‌بینی فیزیکدان وجود ندارد. این کار همانند شرکت در یک مسابقه‌ی دارت است که در آن محل مسابقه کاملا تاریک بوده

در صورتی که جرم هسته‌ی ستاره در مرکز ابرنواختر، بین ۱/۴ تا ۳ برابر جرم خورشید باشد، رمبش (فروریزش ناشی از گرانش یا درون پاشی) ستاره تا جایی ادامه می‌یابد که الکترون‌ها و پروتون‌ها با یکدیگر ادغام شده و نوترون‌ها

ستارگان با جرم بیش از هشت برابر جرم خورشید، در یک انفجار از نوع ابرنواختر خواهند مرد. یک ابرنواختر یا Supernove تنها یک نواَختر Nova بزرگتر نیست. در انفجار از نوع نواختر، تنها سطح ستاره‌ منفجر می‌شود. اما در انفجار

می‌دانیم که با مرگ ستاره‌های با جرم نزدیک به جرم خورشید، نهایتا یک کوتوله‌ی سفید white dwarf به وجود می‌آید. اما ممکن است سرنوشت دیگری در انتظار یک کوتوله‌ی سفید باشد. در صورتی که ستاره‌ی در حال مرگ، جزئی از

پایان خورشید زمانی که واکنش‌های همجوشی در لایه‌ی بیرونی خورشید آغاز می‌شود، خورشید منبسط شده و به یک غول سرخ تبدیل می‌شود. اما عمر این غول سرخ چندان طولانی نیست. در حالیکه طول عمر خورشید ۱۲ الی ۱۳ میلیارد سال

یکی از اثرات گرمایش زمین، در مناطقی مشاهده می‌شود که برف در زمستان در این مناطق جمع شده و در بهار به تدریج ذوب می‌شود. در چنین مناطقی، بارش‌های زمستانی بر میزان آب‌های جاری در بهار اثر می‌گذارد. اما افزایش