آیا یک پارادوکس مفهومی می‌تواند منجر به یک کشف علمی شود؟ بله مثالش هم پارادوکس ارنفست (Ehrenfest Paradox). پارادوکسی که توانست راه رسیدن به نسبیت عام را به اینشتین نشان دهد و این راه، از طریق هندسه ی غیر اقلیدسی

آدم وقتی بعضی دستاوردهای بزرگ را در فیزیک می‌بیند، از شدت ساده بودن آن‌ها از خود می‌پرسد، چرا این به فکر من نرسیده بود یا می‌گوید اگر من بودم به فکر من هم می‌رسید. یکی از آن‌ها نظریه‌ی دی بروی

این تصویر مربوط به “سمپوزیوم فرامرزی” از سری سمپوزیوم‌های اعضای لیگ عقل و تجربه است. من در این سمپوزیوم حضور نداشته ام. از این جمع بیست نفره، تنها هشت نفر یعنی کمتر از پنجاه درصدشان را از نزدیک دیده ام

در یکی از سمپوزیوم‌های هامبورگ، در میانه‌ی بحث ناگهان یکی از دوستان سوال عجیبی پرسید: “تعریف شما از دیگری چیست؟”. برای چند لحظه سکوت حکم‌فرما شد و کسی پاسخی فی‌البداهه برای این سوال نداشت. اما این سوال، سوال بسیار مهمی‌ست.

امروز یک روز سرد پاییزی در سال ۱۹۲۲ است و لئونارد تامپسون، نوجوان ۱۴ ساله، روزهاست که در اثر دیابت در تخت بیمارستان تورنتو خوابیده است و با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند. دیابت امانش را بریده و تنها

شما به تازگی صاحب کمپانی متا (مالک فیس بوک و اینستاگرام) شده اید. کمپانی دیگری از شما درخواست داده‌ی خاصی را دارد و درخواست از این قرار است که آن کمپانی می‌خواهد بداند که افراد معمولا چه صفحاتی را دنبال