مدتی قبل که نوشتاری راجع به اهمیت وجود فلسفه در کنار علم منتشر کردم، یکی از سوالاتی که برای مخاطبان ایجاد شده بود، این بود که اگر مفاهیمی مانند عدالت و آزادی، وجود خارجی ندارند و ذهن ما آن‌ها را

در همین هنگام که شما این متن را می‌خوانید، در هر دقیقه مساحتی به اندازه‌ی یک زمین فوتبال، از سطح جنگل های جهان از بین می‌رود. فقط از سال ۲۰۰۰ تا به امروز، بیش از سه و نیم میلیون کیلومتر

دو سال قبل در همین روز، یعنی هشتم ماه مارس سال ۲۰۲۲، صفحه‌ی ابا اباد در لینکدین و دیگر شبکه‌های اجتماعی آغاز به کار کرد. در این مدت، سعی نمودم به صورت مستمر، در حوزه‌های علمی، فلسفی، اجتماعی و زیست‌

چه کسی اولین بار عطسه کرد؟ اصلا چرا ما عطسه می‌کنیم؟ از آنجایی که ما بارها و بارها عطسه کردن خود و دیگران را مشاهده کرده‌ایم، ممکن است عطسه کردن بسیار ساده به نظر برسد. اما عطسه کردن یک پدیده‌ی

علم از تبلیغات پیروی نمی‌کند. هرچقدر کسانی سعی کنند یک ادعای غیرعلمی را به عنوان یک‌ موضوع علمی تبلیغ و‌ ترویج کنند، واقعیت جهان فیزیکی تغییری نمی‌کند. در دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی و پس از فروپاشی امپراتوری روسیه و جنگ‌های داخلی

زمانی که کودک بودیم، وقتی به آرایشگاه می‌رفتیم، آرایشگر یک تکه چوب را روی دسته‌های صندلی می‌گذاشت تا کمی بالا بیاییم و قدمان به آینه برسد و او بتواند راحت‌تر موهایمان را اصلاح کند. حالا اما پیشرفته تر شده و