فتوسنتز فرآیندی‌ست که به کمک آن، گیاهان نور خورشید، آب، مواد غذایی و کربن دی‌ اکسید را استفاده کرده و بیومولکول‌های پیچیده حاوی انرژی را می‌سازند. فتوسنتز اساس رشد گیاهان و تبدیل انرژی به ماده در جهان است. گیاهان از

حتی بدیهی ترین مسائل نیز، در شرایط متفاوت نتایج متفاوتی دارند. در حالیکه شما انتظار دارید همواره همان نتیجه‌ی بدیهی را داشته باشند، با تغییر فرض‌ها، نتایج متفاوتی حاصل می‌شود. اجازه دهید این موضوع را با یک مثال بررسی کنیم.

سروده ای تقدیم به استاد دی‌داد، به مناسبت زادروزشان: درختی تنها بیابانی خشک بیکران آسمان گاه گاهی تکه ابری سایه‌ می‌افکند برای رهروان شب‌ها به مهمانی می‌آیند ستارگان در کویر ستارگان بی‌شمار ماه یکی‌ رهرو اما هیچ اینجا تنها باد

در سال ۲۰۰۹، گروهی از دانشمندان اروپایی چارچوبی را برای بیان محدودیت‌های تاثیر انسان‌ها روی سیستم زمین ارائه دادند و نام آن را Planetary Boundaries یا مرزهای سیاره‌ای نامیدند. این مرزها به طور ساده (و البته به شکل کمی) به

فرض کنید داخل کیسه‌ای یک مهره‌ی سیاه و یک مهره‌ی سفید قرار می‌دهیم. بعد از کمی هم زدن کیسه، چشمانمان را می‌بندیم و دستمان را داخل کیسه می‌بریم. یک مهره را برداشته و بدون اینکه رنگ آن را نگاه کنیم،

پدیده های شیمیایی و زیستی معمولا نه در سطح اتمی و زیراتمی، بلکه در سطح مولکولی اتفاق می‌افتند. یکی از پدیده‌های زیستی که ما با آن بسیار سر و کار داریم و از آن بهره‌ی زیادی می‌بریم، حس بویایی‌ست. زمانی