تصور کنید یک نردبان مینیاتوری دارید که از ماده‌ی دارای خاصیت کشسانی مثل لاستیک ساخته شده است. دو انتهای این نردبان را با دست نگه می‌دارید و سپس، دو سر نردبان را در جهت مخالف می‌چرخانید تا اینکه کل نردبان

در یک شب تاریک در حال عبور از خیابان هستید که ناگهان در تاریکی دو چشم را می‌بینید که همچون دو چراغ کوچک در حال درخشیدن است. لحظه‌ای دچار دلهره می‌شوید که این دیگر چیست، اما از آنجایی که این

قصد دارید در مورد یک حوزه‌ی جدید علمی بیشتر بدانید، قاعدتا خیلی معقول نیست که ابتدا مقالات جدید منتشر شده در آن حوزه را جستجو کنید یا یک کتاب تخصصی در آن حوزه را پیدا کرده و شروع به خواندن

خب خیلی عاقلانه‌تر و منطقی تر است که به جای اینکه یک دارو به تمام بدن برود و‌ به سلول‌ها و بافت‌هایی که سالم هستند و نیازی به دریافت دارو ندارند، آسیب وارد کند، مکانیزم‌هایی پیدا کنیم که دارو مستقیما

خودتان را درون یک محفظه‌ی ایزوله تصور کنید. این‌ محفظه هیچ ارتباطی با بیرون ندارد و نمی‌توانید برای تشخیص حرکت محفظه، به بیرون نگاه کنید. اگر شما را با این محفظه از یک بالن یا یک هلیکوپتر به بیرون بیندازند،

آیا ریاضیات اختراع شده است یا کشف شده است؟ بدین معنی که آیا ریاضی‌دانان و فیزیکدانان، با نگاه کردن به جهان، اصول ریاضیات را یافته اند و به نوعی زبان جهان را فهمیده اند و به این شکل آن را