سروده ای تقدیم به استاد دی‌داد، به مناسبت زادروزشان: درختی تنها بیابانی خشک بیکران آسمان گاه گاهی تکه ابری سایه‌ می‌افکند برای رهروان شب‌ها به مهمانی می‌آیند ستارگان در کویر ستارگان بی‌شمار ماه یکی‌ رهرو اما هیچ اینجا تنها باد

در سال ۲۰۰۹، گروهی از دانشمندان اروپایی چارچوبی را برای بیان محدودیت‌های تاثیر انسان‌ها روی سیستم زمین ارائه دادند و نام آن را Planetary Boundaries یا مرزهای سیاره‌ای نامیدند. این مرزها به طور ساده (و البته به شکل کمی) به

فرض کنید داخل کیسه‌ای یک مهره‌ی سیاه و یک مهره‌ی سفید قرار می‌دهیم. بعد از کمی هم زدن کیسه، چشمانمان را می‌بندیم و دستمان را داخل کیسه می‌بریم. یک مهره را برداشته و بدون اینکه رنگ آن را نگاه کنیم،

پدیده های شیمیایی و زیستی معمولا نه در سطح اتمی و زیراتمی، بلکه در سطح مولکولی اتفاق می‌افتند. یکی از پدیده‌های زیستی که ما با آن بسیار سر و کار داریم و از آن بهره‌ی زیادی می‌بریم، حس بویایی‌ست. زمانی

پرده‌ی اول: به کمک سهمیه با رتبه‌ی فلان، در یکی از بهترین دانشگاه‌های ایران پذیرفته شده بود. اصلا نمی‌توانست از لحاظ فهم دروس به گرد پای بقیه که بدون سهمیه آمده بودند برسد. یک ترم تصمیم گرفت که خودش را

دیروز وقتی به همراه چند نفر از دوستان در حال قدم زدن در خیابان بودیم یکی از آن‌ها این سوال را مطرح کرد که شما چند دقیقه در روز یا در هفته صرفا با هدف پیاده روی، پیاده روی می‌کنید؟