هر ذره‌ی زیراتمی، یک پادذره دارد که در خواصی همچون جرم و طول عمر، دقیقا مشابه ذره بوده و در علامت بار الکتریکی، با ذره متفاوت است. پادذره‌ی الکترون، پوزیترون است که در سال ۱۹۳۰، در پی واکنش‌های ناشی از

آلیاژها مواد فلزی هستند که از دو عنصر یا تعداد بیشتری از عناصر تشکیل شده اند. اجزای آلیاژها معمولا خود، فلز هستند اما در مواردی همچون فولاد، از کربن که یک عنصر غیرفلزی‌ست نیز تشکیل می‌شوند. آلیاژها معمولا از طریق

فضا آنطور که به نظر می‌رسد، کاملا خالی نیست. به عنوان مثال، کره‌ی زمین، درون اتمسفر خورشید قرار دارد. خورشید پیوسته ذرات و انرژی را به صورت بادهای خورشیدی به بیرون پرتاب می‌کند. از طرف دیگر ما درون میدان مغناطیسی

دیگر چایش را تلخ می‌نوشید نور خورشید چشمانش را می‌آزرد از آمدن باد به خود می‌پیچید گفتگو با آدمیان چون آتش روحش را می‌سوزاند دوستانش را در لابلای آلبوم‌ها از یاد برده بود نه از آمدن روز شوقی داشت نه

هنگامی که صحبت از سازمان‌های بزرگ فضایی همانند ناسا می‌شود، ناخودآگاه ذهن ما به سمت ماهواره‌ها، فضاپیماها و راکت‌های غول پیکری می‌رود که رهسپار فضا می‌شوند. اما بسیاری از برنامه‌های تحقیقاتی سازمانی همچون ناسا، به توسط بالن‌ها صورت می‌گیرد. برنامه‌ی

تمامی چیزهای دارای جرم یا انرژی، همدیگر را جذب می‌کنند. به این نیرو، نیروی گرانش یا جاذبه گفته می‌شود. این نیرو، از بین چهار نیروی بنیادین فیزیکی، ضعیف‌ترین نیروست. به همین علت شما هیچگاه نیروی جاذبه‌ی اجسام اطراف خود را