نهمین نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۹ به صورت مشترک به فیزیک‌دان ایتالیایی، گوگلیلمو مارکونی و فیزیک‌دان آلمانی، کارل فردیناند براون و از بابت توسعه‌ی تلگراف بی‌سیم اهدا شد. مارکونی ایتالیایی در سال ۱۸۹۴ موفق شد به کمک امواج رادیویی، سیگنال‌هایی را در فاصله‌ی بسیار کوتاه مخابره کند و بدین شکل، اولین سیستم ارتباطی بی‌سیم (wireless) اختراع شد. مارکونی توانست طی سال‌های بعد، برد این سیستم ارتباطی را افزایش دهد، به طوری که تا سال ۱۸۹۷، برد این سیستم‌های ارتباطی به ۱۴ تا ۲۰ کیلومتر افزایش یافت و در همین حد باقی ماند. اما توسعه‌ی یک‌ اختراع بزرگ، به ندرت توسط تنها یک فرد اتفاق میفتد. اینجا بود که اختراع فردیناند براون در سال ۱۸۹۹ به کمک تکنولوژی بی‌سیم آمد. او‌ با ایجاد تغییری در مدار این سیستم‌ها، توانست امکان افزایش برد این سیستم ارتباطی را ایجاد نماید. اختراع براون باعث شد که تنها ظرف دو سال، مارکونی بتواند سیگنال‌هایی را از کورن‌وال انگلستان به نیوفاندلند کانادا ارسال کند.