نوبلیستهای فیزیک با اَبا اِباد، قسمت هجدهم، نوبل ۱۹۱۸
ماکس کارل ارنست لودویگ پلانک با به اختصار ماکس پلانک (زادهی ۲۳ آوریل ۱۸۵۸ کیل آلمان، درگذشت ۴ اکتبر ۱۹۴۷ گوتینگن آلمان)، فیزیکدان نظری آلمانی بود که نظریهی کوانتوم را برای نخستین بار پایه گذاری کرد. پلانک کمکهای زیادی به فیزیک نظری کرد، اما شهرت او عمدتا از بابت نقش او به عنوان مبدع نظریهی کوانتوم است. همانگونه که نظریهی نسبیت آلبرت اینشتین درک ما را از فضا و زمان دگرگون کرد، نظریهی کوانتوم پلانک نیز، انقلابی در فهم ما از پدیدههای اتمی و زیراتمی ایجاد نمود. این دو با هم (نسبیت و کوانتوم) بنیان فیزیک مدرن را شکل دادند. هر دو نظریه، بشر را به تجدید نظر در برخی از مهمترین باورهای فلسفی واداشتند. همچنین هر یک به کاربردهای صنعتی و تکنولوژیکی منجر شده اند که ابعاد مختلف زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است. ماکس پلانک در سال ۱۹۱۸، از بابت نظریهی کوانتوم، نوبل فیزیک را از آن خود کرد.
نوبلیستهای فیزیک با اَبا اِباد
قسمت هجدهم نوبل ۱۹۱۸