برخلاف نسبیت که در سال‌های آغازین عمدتا توسط اینشتین توسعه یافت، فیزیک کوانتوم حاصل مشارکت دانشمندان زیادی‌ست. از آنجایی که آزمایشات علمی، بخش مهمی از علم هستند، نقش فیزیکدانان تجربی (experimental physicists) در توسعه‌ی علم، انکارناپذیر است. در سال ۱۹۱۴، دو فیزیکدان بزرگ آلمانی، جیمز فرانک و گوستاو هرتز، آزمایشی را انجام دادند که وجود حالت‌های برانگیخته در اتم‌های جیوه را نشان می‌داد. این آزمایش اولین اندازه‌گیری الکتریکی بود که به روشنی، طبیعت کوانتومی اتم‌ها را اثبات می‌کرد و فهم و درک ما از جهان را به شکلی اساسی تغییر داد. آزمایش آن‌ها در واقع درستی پیش‌بینی مدل اتمی بور را نشان می‌داد‌. مطابق این مدل اتمی، الکترون‌ها در اطراف هسته، به جای داشتن مقادیر پیوسته انرژی، مقادیری گسسته می‌پذیرند و در فواصل مشخصی به دور هسته در گردش هستند. این دو فیزیکدان بزرگ، در سال ۱۹۲۵ از بابت طراحی این آزمایش، نوبل فیزیک را از آن خود کردند. در این قسمت از سری نوبلیست‌های فیزیک با ابا اباد، به فعالیت‌های این دو فیزیکدان بزرگ پرداختیم. تصویربرداری و تدوین : مهراد منتظری Mehrad Montazeri