یکی از پدیده‌های جالب حاصل عملکرد میدان مغناطیسی زمین، شفق قطبی است. شفق قطبی به طور معمول در نواحی اطراف قطب های زمین دیده می شود. همان طور که دیدیم، ذرات پرانرژی که از ستاره‌ی نزدیک ما خورشید، تحت عنوان بادهای خورشیدی به فضا متساعد می شود، قبل از اینکه به سطح زمین برسد، توسط میدان مغناطیسی زمین یا مگنتوسفر، منحرف می شود و به سمت قطب‌های زمین هدایت می شود.
در واقع این مناظر بدیع، حاصل یونیزه شدن مولکول‌های اکسیژن و نیتروژن توسط ذرات پرانرژی بادهای خورشیدی‌ست.
نورهای سبز و قرمز حاصل یونیزه شده مولکول‌های اکسیژن و نورهای آبی و بنفش حاصل یونیزه شدن مولکول‌های نیتروژن است. شاید قرن‌ها پیش و قبل از اینکه علت این پدیده کشف شود، مردم آن مناطق، دیدن این نورها را نشانه های بدی می دانستند، از خشم خدایان یا چیزهایی شبیه به این.
اما ما امروز می دانیم که در واقع این نورها نشان دهنده‌ی محافظت از زمین در برابر بادهای خورشیدی است. نظریه‌ای وجود دارد که مریخ حدود ۴ میلیارد سال قبل، با از دست دادن میدان مغناطیسی خودش، در معرض بادهای خورشیدی، اتمسفر و آب سطحی خودش رو از دست داد.