در سال ۱۸۰۱، دانشمند و polymath انگلیسی توماس یانگ، آزمایش جالبی طراحی کرد که پرده از ماهیت موجی نور برداشت.
این آزمایش به آزمایش دوشکاف یانگ یا Double-Slit Experiment معروف است.
یانگ در این آزمایش، ابتدا نور را از یک شکاف بسیار باریک عبور داد تا پرتوهای موازی نور به دست بیاورد. سپس روی یک صفحه‌ی دیگر، دو شکاف بسیار باریک و موازی ایجاد کرد و پرتوهای نور قسمت قبل را به این دو شکاف تاباند.
یانگ با یک تصویر جالب مواجه شد. ما طبیعتا انتظار داریم که در صفحه‌ی پشت دو شکاف، دو خط نور موازی ببینیم. اما یک سری خطوط موازی ایجاد شد که در مرکز پرنورتر و هرچه از مرکز دور شویم کم‌نورتر می شود. علت این اتفاق تداخل امواج است.
از پست‌های قبلی در خاطرمان است که امواج دو نوع تداخل سازنده و مخرب دارند. قسمت‌های پرنور، جایی‌ست که دو موج نور خارج شده از دو شکاف با هم تداخل سازنده دارند و قسمت‌های تاریک، جایی که این دو موج با هم تداخل مخرب دارند. این آزمایش نشان می داد که نور ماهیتی موجی دارد.
پی‌نوشت ۱: بعدا آزمایشات دیگری نشان داد که نور در عین حال ماهیت ذره‌ای هم دارد که بعدا به آن می‌پردازیم.
پی‌نوشت ۲: polymath یا دانشمند جامع الاطراف، دانشمندی است که در چندین حوزه‌ی مختلف علمی، تخصص داشته و صاحب نظر است.
اهمیت کار polymath در ایجاد سوالات و پاسخ به سوالاتی است که نیاز به تخصص در چندین رشته‌ی مختلف دارد.
از جمله مهم‌ترین این دانشمندان می شود به نیکلا تسلا، لئوناردو داوینچی، بنجامین فرانکلین و هلن کلر اشاره کرد.
از دانشمندان polymath حال حاضر می شود به ژاکوب برونوفسکی، بوکمونستر فولر و از بین ایرانیان به دی‌داد اشاره کرد.