میون‌ها Muons ذرات بنیادی مشابه الکترون هستند که بار e- و جرمی بسیار بیشتر از الکترون‌ها دارند.
این ذرات با تجزیه‌ی پیون‌های حاصل از برخورد پرتوهای کیهانی با مولکول‌های هوا ایجاد می‌شوند. طول عمر میون‌ها حدود ۲/۲ میکروثانیه (۰/۰۰۰۰۰۲۲ ثانیه) است. سرعت پرتوهای کیهانی چیزی حدود ۴۳ تا ۹۹/۶ درصد سرعت نور است. فرض کنیم یک ذره‌ی میون، با حداکثر سرعت یعنی ۰/۹۹ سرعت نور یا حدود ۲۹۷۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه در ارتفاع ۳۰ کیلومتری اتمسفر ایجاد شده و به سمت زمین حرکت می‌کند.
چقدر زمان لازم است تا این میون به سطح زمین برسد؟
با تقسیم مسافت بر سرعت، زمان این سفر حدود ۰/۰۰۰۱۰۱ ثانیه یا ۱۰۱ میکروثانیه محاسبه می‌شود.
اما اگر طول عمر میون، ۲/۲ میکروثانیه است، چطور میون‌ها در طول این سفر تجزیه نمی‌شوند؟
در صورتی که اتساع زمان که یکی از نتایج نسبیت خاص است، وجود نداشت، میون‌ها نمی‌توانستند به سطح زمین برسند و زمان زیادی پیش از رسیدن به سطح زمین، تجزیه می‌شدند. مشاهده‌ی detect میون‌ها در سطح زمین، یک اثبات مستقیم بر اتساع زمان در نسبیت خاص است.