به یاد محمد مرادی

کسی چه می‌داند

شاید روح من

به صدایی تبدیل می‌شد که از سازدهنی یک پسربچه خارج می‌شود ی

ا رنگ سبزی میشد که از قلم پیرمردی نقاش بر روی بوم نقاشی نقش می‌بندد

یا آوازی می‌شد که چوپانی در دل دشتی برای گوسپندان می‌خواند

یا بادی که از بین گیسوان دخترکی سوار بر تابی می‌گذرد

یا شاید بوسه‌ای که معشوقی به عاشقی نثار می‌کند

هرچه که هست بسیار زیبا بود و دلنواز

– اَبا عِباد

“این چند سطر شعر را که مدتی قبل نوشته‌ام، تقدیم می‌کنم به محمد‌ مرادی، دانشجوی رشته‌ی تاریخ ساکن شهر لیون فرانسه، که در روز دوشنبه به تاریخ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۲، در اعتراض به سرکوب گسترده‌ی جنبش آزادی‌خواهانه‌ی مردم ایران، خود را به رود رون انداخت و خودکشی کرد. یادش گرامی و جاویدان”