زمانی که از الکتریسیته و جریان الکتریکی صحبت می‌کنیم، توجه ما سریعا به دستگاه‌های الکترونیکی، نیروگاه‌ها، سیم‌کشی و مواردی از این دست جلب می‌شود.
اما در واقع الکتریسیته در همه جا قابل مشاهده است، حتی در بدن خودمان. بخشی از سلول‌های بدن ما تخصص یافته‌اند تا جریان الکتریکی ایجاد کنند. دستگاه عصبی انسان بر اساس جریان بارهای الکتریکی عمل می‌کند. ما به کمک سیستم عصبی خود، از جهان اطرافمان آگاهی می‌یابیم. سیستم عصبی یکی از راه‌های ارتباطی اعضای درون بدن ماست و همچنین کنترل عضلات بدنمان به وسیله‌ی سیستم عصبی صورت می‌گیرد. علیرغم اینکه هنوز جنبه‌های زیادی از سیستم عصبی باقی مانده که درک نکرده‌ایم، اما ما به خوبی می‌دانیم که در سیستم عصبی، پیام‌ها چگونه انتقال می‌یابند. پیام‌های عصبی در واقع سیگنال‌های الکتریکی هستند که از طریق عناصر اصلی سازنده‌ی سیستم عصبی یا همان نورون‌ها منتقل می‌شوند. نورون‌ها سلول‌هایی با اشکال خاصی هستند.
به بدنه‌ی این سلول‌ها از یک طرف زائده‌های متعدد کوچکی به نام دندریت‌ها متصل هستند و از طرف دیگر، سلول دارای یک دم بلند به نام آکسون است. سیگنال‌های الکتریکی توسط دندریت‌ها دریافت شده و در طول آکسون جریان می‌یابد. زمانی که سیگنال به انتهای سلول می‌رسد، از طریق اتصالاتی به نام سیناپس به نورون بعدی یا به سلول ماهیچه انتقال می‌یابد.
اما در اینجا منظور از سیگنال الکتریکی چیست؟
تا پیش از دریافت سیگنال، یک نورون در حالت استراحت است. نورون‌ها همچون بسیاری دیگر از سلول‌ها، در سطح خارجی خود دارای بار مثبت و در سطح داخلی خود دارای بار منفی هستند. اختلاف پتانسیل بین داخل و خارج یک نورون در حالت استراحت بین ۶۰ تا ۹۰ میلی ولت است. منظور از بارهای مثبت و منفی در نورون‌ها، غالبا یون‌های پتاسیم، سدیم و کلر است. به دلیل تفاوت غلظت این یون‌ها در داخل و خارج آکسون، این یون‌ها همواره تمایل دارند از غشای سلول عبور کنند. اما در حالت استراحت، غشای سلولی این اجازه را به یون‌ها نمی‌دهد. اما غشای سلولی در اثر یک محرک بیرونی مثل حرارت (لمس یک جسم داغ)، نور، یک فشار یا موارد مشابه، تغییر رفتار داده و نفوذپذیری آن تغییر می‌کند. با جابجایی یون‌ها بین داخل و خارج آکسون، سریعا اختلاف پتانسیل به چیزی حدود مثبت ۳۰ تا ۴۰ میلی ولت می‌رسد.
این‌اختلاف پتانسیل به مدت یک میلی ثانیه باقی می‌ماند و سپس با یون‌های مجاور خنثی می‌شود. اما همین جابجایی یون‌های مجاور به سمت این نقطه، منجر به اعمال اختلاف پتانسیل در نقاط بعدی می‌شود و بدین شکل، سیگنال الکتریکی با سرعت ۳۰ تا ۱۵۰ متر بر ثانیه در طول آکسون جابجا می‌شود و پیام عصبی منتقل می‌گردد.
سلام همانطور که تمام وسیله ها به برق احتیاج دارن بدن انسان هم بار الکتریکی لازم داره اگر بار الکتریکی نوسان پیدا کنه انسان دچار بیماری یا اینکه ژن پیری میاد سراغش بار الکتریکی بدن را میشه تنظیم کرد وهرکت بیماری راخنصا یا ژن پیری را به تعویق انداخت کل انسانها دو قطری هستند مثبت ومنفی مساوی.
درود، جالب بود 👍🏾