شاید برای شما نیز سوال شده باشد که دتکتورهای فلزات در فرودگاه‌ها چطور عمل می‌کنند.
عملکرد این دتکتورها براساس القای الکترومغناطیسی است که توسط مایکل فارادی، در اوایل قرن نوزدهم کشف شد. طبق قوانین الکترومغناطیس ماکسول، تغییر یک میدان مغناطیسی می‌تواند در یک سیم که درون آن میدان قرار دارد، جریان الکتریکی ایجاد کند. به این پدیده، القای الکترومغناطیسی گفته می‌شود.
عکس این پدیده نیز صحیح بوده و جریان الکتریکی درون یک سیم، می‌تواند یک میدان مغناطیسی در اطراف آن سیم ایجاد کند. در واقع اساس عملکرد دتکتورهای فلزات شبیه شارژرهای بی‌سیم تلفن همراه است. درون تلفن‌های همراهی که امکان شارژ شدن به صورت بی‌سیم را دارند، یک کویل مسی قرار دارد. زمانی که تلفن همراه شما در میدان مغناطیسی متغیر این شارژرها قرار می‌گیرد، جریان الکتریکی القایی درون کویل ایجاد شده و به وسیله‌ی این جریان، تلفن همراه شما شارژ می‌شود.
دتکتورهای فلزی از دو کویل تشکیل شده است. یکی از کویل‌ها یک میدان مغناطیسی متغیر ایجاد می‌کند و در اثر آن، یک جریان القایی در کویل دوم ایجاد می‌شود.
میزان این جریان الکتریکی به صورت دقیق اندازه گیری شده و کالیبره می‌شود. زمانی که یک قطعهی فلزی درون این میدان قرار بگیرد، یک جریان الکتریکی درون این قطعهی فلزی نیز ایجاد می‌شود. این جریان الکتریکی خود یک میدان مغناطیسی ایجاد می‌کند که میدان مغناطیسی اولیه را خنثی می‌کند. بدین شکل، میزان جریان القایی در کویل دوم کاهش می‌یابد و این کاهش جریان، سریعا توسط یک آلارام، اعلام می‌شود و وجود فلز مشخص می‌شود.