بالاخره روز مهاجرت رسید. مثل بقیه‌ی روزها از خواب بیدار شد. وسایل شخصی‌اش که در یک چمدان کوچک بسته بندی کرده بود، برداشت. با خانواده‌اش خداحافظی کرد و به سمت فرودگاه حرکت کرد. اما این فرودگاه یک فرودگاه عادی نبود و سفر او نیز یک سفر عادی نبود. اکنون سال ۳۰۰۰ میلادی است و او برای مهاجرت به مریخ آماده می‌شود. سفر دور و درازی‌ست و چند ماهی طول می‌کشد تا به مریخ برسد.
دوستانش یکی یکی در حال مهاجرت به مریخ هستند. شنیده در مریخ فرصت‌ها زیاد است و درآمدها هم بالاست و یک آرامشی برقرار شده و مریخ هم به تازگی به استقلال رسیده است و طبیعت و آب و هوای خوبی هم دارد و حالا اگر کسی می‌گوید ینگه دنیا، منظورش همان مریخ است. اکثر آینده پژوهان پیش‌بینی می‌کنند این اتفاقات دیر یا زود می‌افتد. البته بسیار بعید که به عمر ما قد بدهد که آن روز را ببینیم.
پروژه‌ی قابل سکونت سازی مریخ تحت عنوان Mars Colonization شناخته می‌شود. معادل فارسی این کلمه‌ی Colonization همان استعمار است که به معنای آباد کردن می‌باشد. پس مریخ، مستعمره‌ی بزرگ بعدی خواهد بود.
اما چرا از بین این اجرام آسمانی، مریخ کاندیدای بهتری برای حیات فرازمینی انسان هاست؟
خب اولین دلیل این است که نزدیک‌ترین سیاره به ماست. دلیل دیگر این است که مریخ، همه‌ی مواد خامی که ما برای ایجاد یک تمدن در آن نیاز داریم را در خود دارد. مریخ دارای کربن، نیتروژن، هیدروژن، اکسیژن و حتی آب به صورت یخ است. مقدار این یخ‌ها آنقدر زیاد است که اگر ما راهی پیدا کنیم تا آن را ذوب کنیم، اقیانوسی به عمق صد متر، کل مریخ را می‌پوشاند. همچنین به علت فعالیت‌های هیدرولوژی (آبی) و آتشفشانی سطح مریخ، ما می‌توانیم بر روی آن، معادنی را پیدا کنیم که مواد اولیه‌ی زیادی را برای یک تمدن فراهم کند. از همه‌مهم‌تر اینکه اتمسفر مریخ آنقدر غلیظ هست که بتواند از گیاهانی که بخواهیم در آینده بر روی آن پرورش دهیم، در مقابل نور شدید خورشید محافظت کند. با این تفاسیر، مریخ محل خوبی به عنوان خانه‌ی بعدی ما انسان‌هاست. پیش‌بینی می‌شود که این انتقال تمدن طی ۵ مرحله صورت گیرد.
در مرحله‌ی اول ما باید پایمان به مریخ برسد. فضاپیماهای استار شبپ که این روزها شاهد موفقیت آن هستیم نیز در راستای برآوردن همین هدف طراحی شده است.
در مرحله‌ی بعدی باید برنامه‌ریزی‌هایی صورت گیرد که کسانی که به مریخ می‌روند، از نظر تامین هوا، آب، غذا و همچنین انرژی مستقل شوند و نیازی به تامین آن‌ها از زمین نباشد. هم اکنون پروژه های مختلفی در راستای حل این دست مسائل، در جریان است.
بعد از آن، زاد و ولد آغاز می‌شود و کودکانی (مانند تصویر) متولد خواهند شد که تنها از والدین خود راجع به کره‌ی زمین شنیده اند و هیچوقت به زمین نرفته اند.
در مرحله‌ی بعدی، بایستی کم کم یک حکومت جدید در آنجا تشکیل شود، چرا که جامعه و تمدن جدیدی در آنجا در حال شکل‌گیری‌ست.
اما همه‌ی چیزهایی که تا به اینجا گفته شد، درون کپسول‌ها اتفاق می‌افتد. چرا که خارج از کپسول‌ها، هوا به اندازه‌ی کافی برای زندگی وجود ندارد. پس باید روش‌هایی یافت شود که بتوان در درازمدت در مریخ، اتمسفری مانند اتمسفر زمین ایجاد کرد. به این مرحله، زمینی‌سازی (terraform) مریخ گفته می‌شود که البته با تکنولوژی‌های حال حاضر، امکان پذیر نیست.
– اَبا اِباد
سلام
فکر کنم تو سال ۳۰۰۰ میلادی سفر به مریخ ماه ها طول نکشه شاید در دو سه هفته یا چند روز و شاید هم چند ساعت
درود، بله احتمالا