در ساعت ۷:۱۷ دقیقه‌ی صبح روز سی‌ام ماه ژوئن سال ۱۹۰۸، یک انفجار بزرگ در یکی از مناطق سیبری در روسیه رخ داد. این انفجار آنقدر بزرگ بود که ۸۰ میلیون درخت در منطقه‌ای به وسعت ۲۰۰۰ کیلومتر مربع در اثر آن روی زمین خوابیدند. ساکنان این منطقه ابتدا یک نور آبی بزرگ و به درخشندگی خورشید را مشاهده کردند که از سمت شرق به سمت شمال حرکت می‌کند و یک دنباله‌ی نازک از خود در آسمان به جا می‌گذارد. بعد از چند دقیقه‌ی، یک صدای انفجار بسیار بلند به گوش مردم این منطقه می‌رسد که با یک شوک لرزه‌ای بزرگ همراه است. به گونه‌ای که شیشه‌ی خانه‌ها می‌شکند. قدرت این موج به قدری بود که در برخی مناطق، تاثیر آن به اندازه‌ی یک زلزله‌ی ۵ ریشتری ثبت شد.
موج ناشی از این انفجار نیز در آلمان، دانمارک، کرواسی، بریتانیا و حتی در واشنگتن دی سی نیز احساس شد. تا چند روز بعد از این حادثه، آسمان شب در آسیا و اروپا درخشان شده بود. اما هیچکس علت این انفجار را نمی‌دانست. از این انفجار تحت عنوان حادثه‌ی تونگوسکا (Tunguska Event) یاد می‌شود. در زمان وقوع این حادثه، تجهیزات علمی برای ثبت آن در منطقه وجود نداشت. محل حادثه، یک منطقه‌ی دورافتاده در روسیه بود که دسترسی به آن راحت نبود
. تنها دو دهه بعد در سال ۱۹۲۱، کانی شناس روس، لئونید کولیک، تصمیم گرفت که علت این حادثه را بررسی کند. لئونید کولیک با بررسی شواهد این انفجار که توسط افراد محلی توصیف می‌شد، به این نتیجه رسید که علت آن، برخورد یک شهاب سنگ بزرگ بوده است. چند سال بعد در سال ۱۹۲۷، او دوباره به این منطقه سفر کرد تا به کمک تیم‌های محلی، به محل دقیق برخورد آن شهاب سنگ برود. اما در کمال تعجب، وقتی که به آنجا رسید، هیچ اثری از یک حفره‌ی ناشی از برخورد در آنجا وجود نداشت و زمین صاف صاف بود.
آن‌ها مطمئن بودند که محل برخورد دقیقا همینجا بوده است. چرا که به شعاع هشت کیلومتر، شاخه‌های درختان کاملا سوخته بود و در شعاع بیشتر، درختان اصلا نسوخته بودند اما کج شده بودند. هیچ اثری از وقوع یک انفجار بزرگ در مرکز این دایره وجود نداشت. از طرف دیگر، تیم‌های تحقیقاتی بعدی نیز نتوانستند هیچ اثری از تکه‌های یک شهاب سنگ را در این منطقه بیابند.
حالا مردم شروع به نظریه پردازی کردند. عده‌ای گفتند که این کار فرازمینی‌هاست. عده‌ای دیگر گفتند که این یک مینی سیاهچاله یا مقداری پادماده بوده که به زمین رسیده است. عده‌ای با توجه به قدرت این انفجار که معادل ۱۰۰۰ برابر بمب اتمی هیروشیما بوده، گفتند که این یک انفجار هسته‌ای بوده است. اما زمان این حادثه بسیار قبل از ساخت بمب اتم بوده و از طرف دیگر، هیچ اثری از انتشار عناصر رادیواکتیو در این محیط نیز یافت نشده است.
مدت زیادی طول کشید تا دانشمندان با مشاهده‌ی حوادث مشابه و در مقیاس کوچک‌تر، علت وقوع تونگوسکا را دریابند. علت وقوع آن هیچکدام از تئوری‌های توطئه‌ی نامبرده نبود. علت این حادثه، برخورد یک دنباله دار با اتمسفر زمین بوده است. انفجار در ارتفاع ۵ الی ۱۰ کیلومتری زمین رخ داده و به همین خاطر، هیچ حفره‌ای در سطح زمین ایجاد نکرده است. چون دنباله دار از یخ ساخته شده، اثری از تکه‌های سنگ روی زمین پیدا نشده است. انرژی تابشی حاصل از انفجار، شاخه های درختان را سوزانده اما موج انفجار که بعد از چند لحظه رسیده، آتش را خاموش کرده است. به همین خاطر، درختان در مرکز این دایره سوخته اند و درختان بیرونی، تنها در اثر موج انفجار خم شده بودند. به این شکل تیر تئوری‌های توطئه باز هم به سنگ خورد.
– اَبا اِباد