مدتی قبل در صفحاتم در لینکتین،اینستاگرام و تلگرام یک نظرسنجی برگزار کردم که در آن از مخاطبینم پرسیده بودم که به نظر شما مخاطبین گرامی، کدامیک از موارد زیر تهدید بزرگتری برای آینده‌ی بشر است؟
در این نظرسنجی چهار گزینه‌ی تغییرات اقلیمی، جنگ‌های هسته‌ای، پاندمی‌ها و هوش مصنوعی ارائه شده بود.
نتایج این نظرسنجی برای من بسیار جالب توجه بود. در سایر نظرسنجی‌هایی که قبلا برگزار کرده بودم، نتیجه‌ی نهایی در هر سه شبکه با یکدیگر کاملا متفاوت بود که البته این تا حدی به من نشان می‌دهد که تفکر عمده‌ی مخاطبینم در این سه شبکه، از چه جنسی‌ست و از چه روندی پیروی می‌کند.
اما در مورد این نظرسنجی، عمده‌ی مخاطبین در این سه شبکه بالاتفاق، تغییرات اقلیمی را مهم‌ترین تهدید برای آینده‌ی بشر می‌دانستند. نتایج این نظرسنجی از قرار زیر است. تعداد کل شرکت کنندگان ۳۶۷ نفر (۲۴۲ نفر در لینکتین، ۵۰ نفر در تلگرام و ۷۵ نفر در اینستاگرام) بود. از بین این ۳۶۷ نفر، ۲۰۸ نفر یعنی ۵۶/۷ درصد افراد بر این باور بودند که تغییرات اقلیمی نزدیک‌ترین و بزرگترین تهدید آینده‌ی بشر است. من هم در این مورد با مخاطبین هم‌نظر هستم که تغییرات اقلیمی تهدید بسیار بزرگی‌ست. چرا که سه عامل دیگر یعنی جنگ‌های هسته‌ای، پاندمی‌ها و هوش مصنوعی همگی مشمول شانس و احتمال هستند.
مشخص نیست که آیا در آینده‌ای نزدیک جنگ هسته‌ای رخ بدهد یا اینکه مشخص نیست آیا پاندمی خطرناک‌تر و گسترده‌تری از کرونا دوباره در طول دهه‌های آتی آغاز شود. میزان پیشرفت هوش مصنوعی نیز محل بحث و اختلاف نظر است و کسی نمی‌داند که آیا این مرحله از پیشرفت بشر، مانند پیشرفت‌های قبلی‌ست و یا واقعا خطری برای ما به همراه دارد.
اما تغییرات اقلیمی برخلاف سه گزینه‌ی دیگر، همین‌جاست و هریک از ما آن را تجربه کرده و می‌کنیم. هرکسی که حداقل دو سه دهه از عمرش گذشته باشد، خودش با چشمان خودش تغییرات اقلیمی را دیده است. به خصوص برای ما ایرانیان که کشورمان در کمربند خشک کره‌ی زمین قرار دارد، تغییرات اقلیمی و تنش‌های آبی که از پی آن می‌آید، موجودیت ما را تهدید می‌کند. البته که من خوشحالم که هشدارها پیرامون تغییرات اقلیمی در کشور من ثمربخش بوده و یک آگاهی عمومی نسبت به این پدیده ایجاد شده است.
اما و این اما یک امای بزرگ است، مشخصا آگاهی کافی نیست. هزاران ساعت بحث و گمانه زنی راجع به تغییرات اقلیمی، به اندازه‌ی دو درجه کاهش درجه‌ی سیستم گرمایشی ارزش ندارد. اینکه وقتی با دوستم که آدم تحصیلکرده‌ای‌ست تماس تصویری می‌گیرم و می‌بینم در زمستان سرد، در داخل خانه تی‌شرت پوشیده و از گرمای زیاد خانه، پنجره را باز کرده است،مشخص است که صرف دانستن کافی نیست. وقتی با دوست دیگرم که او نیز تحصیلکرده است و مطمئنا خیلی بهتر از من راجع به تغییرات اقلیمی می‌داند، تماس می‌گیرم و می‌بینم که خانه‌اش مثل تالار عروسی یا یک مجتمع تجاری نورانی‌ست، آنوقت می‌فهمم که حالا وقت عملی کردن این آگاهی‌ست.
– اَبا اِباد