یکی از بیشمار سوالاتی که بشر هنوز نتوانسته پاسخ دقیقی برای آن بیابد، مساله‌ی شکل‌گیری حیات است.
بشر تا پیش از قرن هفدهم و هجدهم در مواجهه با این سوال، خود را با نظریه‌ی خلق الساعه متقاعد می‌ساخت. براساس این نظریه تصور می‌شد که مثلا تکه‌های پنیر و نان که در پارچه‌ای پیچیده شده و در گوشه‌ای تاریک رها شده‌اند، منجر به ایجاد موش می‌شود، چرا که همواره پس از چند هفته در آن پارچه‌ها موش یافت می‌شد. اما این نظریه در قرن هجدهم به طور کامل و قطعی رد شد. اگرچه تکامل طبیعی پاسخ مناسب و قانع‌کننده‌ای برای شکل‌گیری موجودات پرسلولی و پیچیده‌ی کنونی از تک سلولی‌های اولیه ارائه کرده است، اما این سوال هنوز پابرجاست که اولین این تک سلولی‌ها خود چگونه ایجاد شده اند.
در اینجا هنوز نظریات مختلفی وجود دارد که تاکنون هیچیک به صورت کامل تایید یا رد نشده است. یکی از این نظریات، نظریه‌ی سوپ اولیه براساس آبیوژنسیس (abiogenesis) است که مطابق آن، حدود ۳/۵ میلیارد سال قبل بر روی زمین، ترکیبات آلی در یک سوپ داغ از مولکول‌های معدنی ساده به وجود آمد. سپس از ترکیب خاص این مولکول‌های آلی فاقد حیات، حیات به وجود آمد.
اما منظور از حیات چیست؟
حیات اولیه بسیار بسیار ساده بود و تنها شامل ترکیباتی می‌شد که فقط می‌توانستند همانند خود را بسازند و رفته رفته، این همانندسازها پیچیده و پیچیده‌تر شدند تا تک سلولی‌ها ایجاد شدند. بخش اول یعنی ایجاد مولکول‌های آلی اولیه، به کمک آزمایشات ثابت شده است.
در سال ۱۹۵۳، شیمیدان آمریکایی هارولد یوری و استنلی میلر آزمایش مهمی را طراحی کردند که به آزمایش میلر-یوری معروف است. آن‌ها آب گرم را با ترکیبی از بخار آب، متان، آمونیاک و هیدروژن در داخل ظرفی قرار دادند و به کمک تخلیه‌ی الکتریکی، به این ظرف انرژی وارد کردند. شرایط این آزمایش مشابه شرایط زمین در ۳/۵ میلیارد سال قبل بود. اقیانوسی از آب گرم، اتمسفری مملو از مولکول‌های یاد شده و رعد و برق‌های زیاد (منظور از سوپ داغ همین شرایط است).