در اوایل قرن بیستم، اتفاقات بزرگ علمی رقم خورد و دانشمندان نقش بزرگی در پیشرفت بشر ایفا کردند.
خانم دکتر ماری کوری گام‌های بزرگی در زمینه‌ی رادیواکتیویته برداشت.
پروفسور آلبرت اینشتین با ارائه‌ی نظریات نسبیت خود، دید ما را نسبت به جهان متحول کرد.
استاد ماکس پلانک با ارائه‌ی نظریه‌ی کوانتوم خود، جنبه‌های باورنکردنی اما واقعی جهان فیزیکی را به ما نشان داد.
آقای مهندس نیکلا تسلا با نقش مهمی که در توسعه‌ی جریان برق متناوب (AC) داشت، برای بشر انتقال انرژی برق را امکان پذیر کرد.
اختراعات آقای مهندس توماس ادیسون با ذهن خلاق خود، جهان را برای ما روشن کرد.
کشف پنی‌سیلین توسط آقای دکتر الکساندر فلمینگ ساخت آنتی‌بیوتیک‌های جدید را پایه گذاری کرد.
هریک از این استادها و دکترها و مهندس‌ها، نقش و تاثیر بزرگ و فراموش نشدنی در پیشرفت بشر داشتند. علیرغم تاثیر بزرگی که این افراد و این مغزها داشتند، شما کمتر می‌بینید کسی آن‌ها را با این القاب و عناوین یادآوری کند. نوشته‌ی فوق با اینکه واقعیت‌ها را بیان می‌کند، بیشتر شبیه یک طنز است. چرا که نام این افراد از همه‌ی عناوین به کار گرفته شده بزرگ‌تر است. به گونه‌ای که اگر کنار نام این افراد این عناوین مسخره و پوچ را به کار ببرید، به نوعی توهین به آن‌ها به حساب می‌آید.
انسان اگر واقعا کار بزرگی کرده باشد، نیازی به این القاب و عناوین ندارد و نام او مثل یک برند در جامعه و در طول تاریخ می‌درخشد.
اما برعکس، قطاری از این القاب و عناوین اندکی اعتبار به کسی نمی‌دهد. مخصوصا در دنیای امروز که اگر در داخل یک جمعیت فریاد بزنید دکتر، مهندس، استاد، پروفسور و…، احتمالا چندین نفر برمی‌گردند و فکر می‌کنند آن‌ها را صدا زده اید. حتی در سطوح مختلف جامعه نیز مردم برای تمسخر افراد مدعی فضل و دانش، از این عناوین استفاده می‌کنند. به شخصه به شدت به این عناوین حساسیت دارم و هرکسی که من را با این عناوین بخواند، احساس بسیار بدی پیدا می‌کنم. من ابا اباد هستم و نام ابا اباد را بزرگ‌تر از این القاب و عناوین می‌دانم و همواره همه را از به کار بردن این پیشوندها و پسوندها برای خودم منع می‌کنم. چه رسد به اینکه بخواهم برای خودم از این عناوین استفاده کنم. مثل اشخاصی که هرکجا می‌روند خودشان را دکتر فلانی یا مهندس فلانی معرفی می‌کنند، گویی خودشان را تحقیر می‌کنند.
شما اگر آنقدر بزرگ و تاثیرگذار هستید دیگر همه می‌دانند شما دکتر فلانی هستید و نیازی نیست به اینکه بگویید دکتر یا مهندس فلانی هستم. بدتر آنکه این افراد از دیگران نیز انتظار دارند که با این عناوین صدایشان بزنند و اگر کسی آن‌ها را اینگونه نخواند، به ایشان برمی‌خورد. راستش همیشه دوست دارم به اینطور افراد بگویم عناوینتان را بگذارید لب کوزه آبش رو بخورید اما باز چیزی نمی‌گویم تا به تمسخر و تحقیر خودشان ادامه دهند.
تصویر بالا : “ابا اباد” بدون هیچ پیشوندی، بدون هیچ پسوندی