من اهل نیشابورم. نیشابور یک شهر است و واجد هویتی‌ست. دیگران نیز می‌دانند که نیشابور وجود دارد و واجد یک هویت است. به همین خاطر می‌گوییم خیام نیشابوری یا عطار نیشابوری. هویت‌ها و موجودیت‌هایی نیز هستند که در گذشته وجود داشته اند و جایی بوده اند و اکنون نیستند. اما ما اسم آنها را نیز می‌شنویم و در نوشته‌های مختلف راجع به آنها می‌شنویم. مثلا در گذشته حکومتی به نام امپراطوری عثمانی وجود داشته است که مناطقی چون ترکیه و عراق و سوریه را در بر می‌گرفته است. اما اکنون موجودیتی به اسم امپراطوری عثمانی نداریم. اما در کتاب‌های تاریخی اسم آن را می‌شنویم، پس می‌فهمیم که عثمانی وجود داشته و مردم می‌دانسته‌اند که حکومتی به اسم عثمانی در این مناطق وجود داشته است.
ممکن است موجودیت‌های خیالی نیز این وسط بوده باشد که ذهن افراد آنها را ساخته است. مثلا فردوسی خیلی جاها در شاهنامه راجع به دیو و اژدها شعر گفته، اما می‌دانیم که چنین موجودیت‌هایی هیچوقت وجود نداشته‌اند و موجودیت‌های خیالی هستند و ساخته و پرداخته‌ی ذهن انسان‌اند. یک دسته‌ی دیگر از موجودیت‌ها نیز بوده که کسی کلا از وجودشان خبر نداشته است و به همین خاطر کسی راجع به آنها سخنی نگفته است. مثلا هیچکس راجع به قاره‌ی آمریکا در کتاب‌های تاریخی حرفی نزده است چرا که در گذشته کسی از آن خبر نداشته است و این خیلی طبیعی‌ست که کسی در موردش حرفی نزده باشد.
چطور کسی می‌توانسته صرفا از طریق تخیل از چنین موجودیتی سخن بگوید؟
در هیچ کتاب و سفرنامه‌ای نیز به وجود چنین قاره‌ای اشاره نشده است. اما یکی از این موجودیت‌ها که ما تا همین صد سال قبل از وجودش خبر نداشتیم، وجود کهکشان‌های دیگر است. ما تا صد سال پیش نمی‌دانستیم که کهکشان راه شیری یکی از میلیاردها کهکشان موجود در کیهان است. ما فکر می‌کردیم جهان محدود به همین ستاره‌هایی‌ست که ما در آسمان شب می‌بینیم. حتی بزرگترین دانشمندان قبل از قرن بیستم نیز از این موضوع خبر نداشتند.
اولین بار این ادوین هابل بود که در سال ۱۹۲۹ تلسکوپش را به سمت کهکشان آندروما نشانه رفت و دید که آنجا نیز یک کهکشان وجود دارد. او بود که فهمید ما خودمان درون یکی از این کهکشان‌ها قرار داریم. آنموقع بود که ما این موضوع مهم را فهمیدیم که ما نیز فقط یک کهکشان در این اقیانوس عظیم هستیم و جهان محدود به ستارگان آسمان شب نیست. کشف این موضوع جهان را برای ما بسیار گسترش داد. اما شما در کتاب‌های گذشتگان نیز نمی‌توانید نشانه‌ای از وجود کهکشان‌های دیگر پیدا کنید. باز هم مساله‌ای نیست، چون نمی‌دانسته‌اند از آن حرفی نزده‌اند و این کاملا طیعی‌ست. اما یک انسان‌هایی در طول تاریخ بشر بوده‌اند که ادعا می‌کرده‌اند که به منبع بیکران علم و دانش جهان هستی متصل بوده اند. این انسان‌ها البته در بازاریابی آنقدر موفق بوده اند که اکنون هم طرفداران پر و پاقرصی دارند.
اما یک سوال بسیار بسیار ساده : چرا هیچیک تکرار می‌کنم هیچیک از آن انسان‌هایی که ادعا داشته‌اند به سرچشمه‌ی علم و دانش ازلی و ابدی متصل هستند، حتی یک کلمه هم راجع به وجود سایر کهکشان‌ها حرفی نزده‌اند؟ چرا شما در هیچ جایی نمی‌بینید که اینها کوچک‌ترین سرنخی راجع به سایر کهکشان‌ها داده باشند؟ این ساده‌ترین چیزی بود که سرچشمه‌ی دانش جهان می‌توانست به آنها عرضه کند. پاسخ خیلی ساده است، آنها احتمالا همگی دروغ می‌گفته‌اند. ادوین هابل بزرگ (تصویر) در زندگی پرثمرش از تمامی آن مدعیان دانش ازلی، بیشتر بر دانش بشر افزوده است.
– ابا اباد