ما وقتی تاریخ بشر را مطالعه می‌کنیم، می‌بینیم که ما ابنای بشر هرچقدر به لحاظ علمی و فکری پیشرفت کرده‌ایم، هیچوقت نتوانسته‌ایم متناسب با آن به لحاظ انسانی و اخلاقی پیشرفت کنیم. مثلا می‌بینیم که همزمان با این پیشرفت علمی، سلاح‌های بشر پیشرفته تر شده و جنگ‌هایی که بین انسان‌ها رخ داده هم خونین‌تر شده است. در گذشته که انسان‌ها با تیر و کمان و شمشیر و فلاخن به جنگ یکدیگر می‌رفته‌اند، کشته شدگان تنها محدود به همان جنگجویان بوده است. اما بعدا در دنیای مدرن، با پیشرفت علم و تکنولوژی، انسان‌ها توپ و تفنگ و هواپیماهای جنگی را ساخته‌اند و با آن انسان‌های بیشتری اعم از نظامی و غیرنظامی را به قتل رسانده‌اند.
اگر یک آدم فضایی از بیرون از منطق و فکر بشر به این قضیه‌ها نگاه می‌کرد، بسیار متعجب می‌شد. او می‌دید که با گذشت زمان این انسان‌ها در حال پیشرفت هستند. اما هرچقدر هم که پیشرفت می‌کنند، خطرناک‌تر می‌شوند و به شکلی خطرناک‌تر به همدیگر آسیب می‌رسانند. شما می‌بینید با عمیق‌تر شدن سطوح علمی، سلاح‌های بشر هم به سطحی عمیق‌تر و پایین‌تر رفته است.
مثلا در گذشته تیر خارج شده از کمان یا شمشیر و خنجر و گرز، فقط اعضای حیاتی بدن یک نفر را مختل می‌کرده. بعدا و با شناخت بیشتر دنیای شیمیایی و مولکولی و در پی آن، اختراع باروت و تی ان تی و دیگر مواد منفجره، بمب‌ها و گلوله‌ها و موشک‌هایی ساخته شده که افراد بیشتری را از حیات ساقط کرده است. صد البته که از همین بابت و با به کارگیری این سلاح‌ها، افراد بی‌گناه بیشتری کشته شده اند. چرا که این سلاح‌ها آنقدر قدرت انتخاب بالایی ندارد که فرقی بین یک نظامی و غیرنظامی قائل شود. ما وقتی جلوتر آمده‌ایم و با دنیای اتم و زیر اتم بیشتر آشنا شده‌ایم و آن را بهتر درک کرده‌ایم، آنوقت بمب‌های هسته‌ای و هیدروژنی را ساخته‌ایم که به هیچوجه قدرت انتخابی ندارد و به همین خاطر به آن‌ها سلاح‌های کشتار جمعی می‌گوییم.
یک بمب اتمی مانند بمبی که ایالات متحده در هیروشیما از آن استفاده کرد، تا شعاع ۲ کیلومتری هر موجود زنده‌ای را تبخیر می‌کند. اما اگر ما با همین طرز تفکر یا همین منتالیته پیش برویم، ممکن است در آینده بشر سلاح‌های خطرناک‌تری نیز اختراع کند. مثلا ما اکنون پادماده یا anti matter را به خوبی می‌شناسیم و می‌دانیم که پادماده در برخورد با ماده‌ی معمولی، به سرعت و طی واکنش نابودی یا annihilation خودش و ماده را به فوتون‌های نور تبدیل می‌کند. ما حتی تاکنون توانسته‌ایم در شتابدهنده‌ی ذرات مقادیر بسیار کمی از پادماده را تولید کنیم.
البته این بسیار جای خوشحالی دارد که بشر هنوز موفق نشده راهی برای تولید پادماده در مقادیر زیاد پیدا کند. چرا که اگر همین امروز کسی بتواند پادماده را در مقادیر بالا تولید کند، احتمالا از آن برای ساخت بمب پادماده‌ای یا antimatter bomb استفاده خواهد کرد. متاسفانه بشر نشان داده که اگر بتواند سلاحی را بسازد، حتما می‌سازد و اگر احساس نیاز کند، از آن حتما استفاده هم می‌کند. اما سلاحی مثل بمب پادماده از هر سلاح دیگری بسیار ترسناک‌تر و خطرناک‌تر است.
تصور کنید که چنین بمبی در منطقه‌ای از زمین استفاده شود و ناگهان تمامی یک شهر نابود شده و به فوتون‌های نور تبدیل گردند. آنوقت دیگر هیچ اثری از آن شهر باقی نخواهد ماند. ما واقعا نیاز داریم که پیش از هرگونه پیشرفتی به یک وضعیت صلح جهانی برسیم.
– اَبا اِباد