این نقشهی ایالات متحده است. اما اگر کمی دقت کنید، روی این نقشه نقاط قرمزی مشاهده میکنید. این نقاط قرمز، محل قرارگیری ده بالن قرمز رنگ با قطر ۲/۵ متر است. اما این بالنها مربوط به یک مسابقهی بسیار جالب است که در سال ۲۰۰۹ توسط آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی دارپا (DARPA)، که یک سازمان تحقیقاتی متعلق به وزارت دفاع ایالات متحده است، برگزار شد. هدف از این مسابقه، کمک به ارتش ایالات متحده در خلق ایده برای شرایط مختلف عملیاتی بود. مسابقه از این قرار بود که در ساعت ۱۰ صبح بوقت نیویورک در تاریخ پنجم دسامبر سال ۲۰۰۹، ده بالن قرمزرنگ به صورت همزمان در ده نقطهی مختلف ایالات متحده نصب شد.
هیچکس جز دارپا از محل دقیق هر ده بالن، خبر نداشت. آنوقت تیمهای مختلف میتوانستند جستجو را آغاز کنند. آنها میتوانستند هر استراتژی که میخواهند را به کار گیرند تا محل دقیق بالنها را پیدا کنند. اولین تیمی که میتوانست محل دقیق هر ده بالن را پیدا کند، جایزهی ۴۰ هزار دلاری مسابقه را میبرد. قرار بود که بالنها تا ساعت ۵ بعد از ظهر همان روز در آسمان بمانند و بعد اگر تیمی تا آنموقع موفق نشده بود آنها را پیدا کند، روز بعد نیز بالنها به پرواز در آیند. تیم دارپا حتی خودش را آماده کرده بود این کار را تا یک هفته ادامه دهد تا بالاخره تیمی بتواند محل بالنها را پیدا کند.
اما نتایج بسیار دور از انتظار و بواقع خیره کننده بود. با اینکه تیمها کمتر از یک ماه فرصت داشتند خودشان را برای مسابقه آماده کنند، اما تیم دانشگاه MIT این کار را در کمتر از ۹ ساعت انجام داد. چالش اصلی فقط جمع آوری اطلاع نبود، چرا که قوانین مسابقه این اجازه را میداد که تیمها از هر وسیلهای از جمله شبکههای اجتماعی و اینترنت برای برقراری ارتباط و پیدا کردن محل بالنها استفاده کنند. چالش اصلی، اعتبارسنجی دادهها بود. چرا که تیمها در معرض خبرها و اطلاعات نادرست بودند و اگر کسی خبر میداد که مثلا در شهر ال پاسو در ایالت تگزاس، بالنی قرار دارد، تیمها چطور میخواستند این را صحتسنجی کنند؟
اما تیم MIT، استراتژی جالبی را انتخاب کرده بود. استراتژی آنها همچون استراتژی شرکتهای هرمی بود. آنها لینکهای دعوت را بین مردم پخش کردند تا دیگران را برای پیوستن به تیم دعوت کنند. فرض کنید آرمان، کیارش را دعوت کرده و کیارش میترا را دعوت کرده و میترا مینا را دعوت کرده و مینا هم رضا را دعوت کرده است. رضا مختصات دقیق یک بالن را پیدا میکند و میفرستد. رضا بابت ارائهی مختصات دقیق، ۲۰۰۰ دلار، مینا بابت دعوت رضا ۱۰۰۰ دلار، میترا بابت دعوت مینا ۵۰۰ دلار و کیارش بابت دعوت میترا ۲۵۰ دلار جایزه میگیرد و در نهایت ۲۵۰ دلار هم به خیریه داده میشود. به این شکل، جایزهی پیدا کردن بالن بین افراد پخش میشود. با اینکه تیم اصلی MIT فقط ۴ نفر بودند، با این استراتژی تیم به ۵۰۰۰ نفر گسترش یافت.
این تیم برای صحت سنجی نیز سه استراتژی داشت:
اول اینکه تنها وقتی یک نقطه چند بار گزارش میشد، جدی گرفته میشد.
دوم اینکه آی پی ارسال کننده با محل بالن گزارش شده چک میشد که در یک نقطه باشند.
استراتژی سوم بررسی تصاویر ارسالی بود که آیا در نقطهی ادعایی کارمندان و بنر دارپا وجود داشت یا نه.
با این مسابقه یک چیز بخوبی نمایان شد و آن قدرت شبکههای اجتماعی و حجم دادههاییست که میتوان از شبکههای اجتماعی استخراج کرد. این مسابقه یک نتیجهی بزرگ دیگر هم داشت : قدرت همکاری و همفکری جمعی در بستر شبکههای اجتماعی.
– ابا اباد