سفرهای فضایی برخلاف تصاویر زیبای فضانوردان، چندان آسان نبوده و همواره با چالش‌های متعددی برای فضانوردان همراه بوده است. یکی از این چالش‌ها، مشاهده‌ی فلش‌های نور توسط فضانوردان به خصوص در فضاهای تاریک و در هنگام خواب است. شدت این فلش‌های نور در برخی موارد آنقدر زیاد است که حتی باعث بیخوابی فضانوردان می‌شود. این موضوع می‌تواند بر عملکرد فضانوردان تاثیر (منفی) زیادی داشته باشد.
اما علت این فلش‌های نور چیست؟
علت‌های مختلفی برای چنین فلش‌های نوری ذکر شده است. فیزیکدان هسته‌ای جوزف بولاکوا Joseph Bevelacqua, PhD, CHP, RRPT و فیزیکدان پزشکی محمد جواد مرتضوی SMJ Mortazavi در پژوهشی در سال ۲۰۱۸ ( لینک مقاله‌ی مربوط به این پژوهش) به بررسی موضوع بیخوابی فضانوردان در اثر این فلش‌های نوری پرداختند. یکی از علت‌هایی که این پژوهشگران برای فلش‌های نوری ذکر کردند، تابش چرنکوف است. ما می‌دانیم که هنگامی که یک ذره‌ی باردار در حین عبور از یک مدیوم، به سرعتی بیش از سرعت نور در آن مدیوم برسد، فلش‌های نوری مشاهده می‌گردد که به تابش چرنکوف شناخته می‌شود (لینک پست قبلی مربوط به اثر چرنکوف).
در مورد فضانوردان، با توجه به دوز بالای انواع ذرات باردار در فضای خارجی اتمسفر زمین، احتمال می‌رود که این ذرات باردار در حین عبور از مدیوم چشم انسان، به سرعتی بیش از سرعت نور در این مدیوم برسد و این موضوع باعث انتشار تابش چرنکوف شود. همچنین در مورد عجیب آقای آناتولی بوگورسکی (فیزیکدان روس که در معرض پرتوهای پرانرژی پروتون قرار گرفت)، احتمالا علت مشاهده‌ی نور شدید، همین تابش چرنکوف بوده باشد.
تصویر: تعدادی از فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی در حین خواب