فیزیک کلاسیک یا فیزیک نیوتنی، همان چیزیست که ما به صورت روزمره با آن سر و کار داریم. از حرکت خودروی شما از منزل تا محل کار، کار کردن یک جرثقیل تا پرتاب یک فضاپیما، قرار دادن یک سازه ی صد تنی مثل ایستگاه بین المللی فضایی در مدار، یا ارسال کاوشگرها به مریخ، یا حتی کاوشگر پارکر که به سرعت هفتصد هزار کیلومتر در ساعت (بالاترین سرعت دست یافته توسط بشر) می رسد، همه و همه با استفاده فیزیک کلاسیک امکان پذیر شده است. (البته فیزیک کلاسیک محدود به قوانین نیوتن نیست).
فیزیک کلاسیک به قدری در توجیه پدیده ها موفق بوده است که در اواخر قرن نوزدهم، فیزیکدانان تصور می کردند که به انتهای علم فیزیک رسیده اند. اما با شروع قرن بیستم، بسیاری از این قوانین به چالش کشیده شد که با هم خواهیم دید.