به تصویر اول و دوم نگاه کنید. هر دو تصویر مربوط به مناطقی از دشت نیشابور است.
به نظر شما، زمانی که این تصاویر را تهیه می‌کردم، لباسی که بر تن داشته‌ام، به چه رنگ بوده است؟
احتمالا با مشاهده‌ی تصاویر سوم و چهارم، سریعا پاسخ خواهید داد که در تصویر اول، لباس زرد و در تصویر دوم یک لباس قرمز پوشیده‌ام. ممکن است در ابتدا این پاسخ درست به نظر برسد. اما هنگامی که احتمال وجود حالات دیگر را در نظر می‌گیریم، این پاسخ از قطعیت به یک احتمال تبدیل می‌شود.
مثلا ممکن است که من پس از گرفتن عکس از طبیعت لباسم را عوض کرده و با لباس دیگری از خود عکس گرفته باشم. احتمال دارد که این عکس‌ها در روز‌های مختلف تهیه شده باشد و من در هنگام تهیه‌ی عکس اول و دوم، در آن نقطه حضور نداشته باشم. احتمال دارد که عکاس تصاویر اول و دوم من نبوده باشم و بسیاری احتمالات دیگر.
شما تنها زمانی می‌توانید با قطعیت بگویید که من در هنگام گرفتن عکس اول یک لباس زرد و در هنگام گرفتن عکس دوم یک لباس قرمز به تن داشته‌ام که من را دقیقا در حال گرفتن عکس اول و عکس دوم مشاهده کرده باشید. در غیر این صورت، شما نمی‌توانید هیچ پاسخ قطعی در این مورد بدهید و همه‌ی احتمالات گفته شده با هم وجود دارد.
ورنر هایزنبرگ فیزیکدان آلمانی و از پایه گذاران تفسیر کپنهاگی از مکانیک کوانتومی، در جایی می‌گوید که “تا زمانی که مشاهده صورت نگیرد، واقعیت وجود ندارد”. طبق این تفسیر، جهان قبل از مشاهده توسط مشاهده‌گر، جهانی دارای همه‌ی حالات، عدم موجودیت، عدم قطعیت و جهانی بالقوه است.
به نظر شما، با توجه به این تصویر، چه احتمالاتی را می‌توان مطرح کرد؟ وجود یا عدم چه مواردی را می‌توان به قطعیت گفت؟
