ما انسان‌ها پدیده‌های خیلی خیلی جدیدی در جهان هستی، هستیم. کل تاریخ بشر در مقابل تاریخ کیهان، مثل یک پلک زدن است. از طرف دیگر با توجه به وسعت کیهان و با توجه به قوانین احتمال، بسیار بعید است که موجودات زنده‌ی هوشمندی همچون ما یا حتی هوشمندتر از ما، در این پهنه‌ی کیهان وجود نداشته باشند. با این وجود هنوز عده‌ای فکر می‌کنند که زمین و آسمان برای آن‌ها ایجاد شده است و هدف از ایجاد جهان هستی، وجود همان‌هاست.
جالب است که موجودی که به صورت کاملا تصادفی و از طریق تکامل طبیعی، آن هم اخیرا ایجاد شده، فکر می‌کند که کل این جهان با این وسعت و عظمت، برای او ساخته شده است. یکی از راه‌هایی که ما می‌توانیم این “اخیرا” را خیلی خوب درک کنیم، این است که تاریخ کیهان را به یک سال تقویمی، تطبیق دهیم. فرض کنید بیگ بنگ در روز یکم فروردین اتفاق افتاده است و این لحظه از جهان، ثانیه‌ی آخر شب ۲۹ اسفند است.
حالا ببینیم که هرکدام از پدیده‌های جهان هستی، چه زمانی از این تقویم کیهانی اتفاق افتاده است.
یکم فروردین : وقوع بیگ بنگ
یکم خرداد : تشکیل کهکشان راه شیری
یکم آبان : تشکیل خورشید و سیارات منظومه‌ی شمسی
یکم آذر : تشکیل اولین تک سلولی‌ها
یکم دی : شکل‌گیری اکسیژن در اتمسفر
یکم بهمن: تشکیل اولین پرسلولی‌ها
“حالا اتفاقات ماه اسفند”
دوازدهم اسفند : پدید آمدن اولین حیوانات
پانزدهم اسفند : پدید آمدن اولین ماهی‌ها
هجدهم اسفند : پدید آمدن اولین گیاه در خشکی
نوزدهم اسفند : پدید آمدن اولین حشرات
بیستم اسفند : پدید آمدن اولین دوزیستان
بیست و یک اسفند : پدید آمدن اولین خزندگان
بیست و سوم اسفند : پدید آمدن اولین دایناسورها
بیست و چهارم اسفند : پدید آمدن اولین پستانداران
بیست و پنجم اسفند : پدید آمدن اولین پرندگان
بیست و ششم اسفند : پدید آمدن گل‌ها
بیست و هشتم اسفند : انقراض دایناسورها
“اما اتفاقات روز بیست و نهم اسفند”
ساعت ۶:۱۲ صبح : پیدایش اولین میمون انسان‌نما (apes)
ساعت ۲۱:۱۱ شب : جدا شدن انسان‌ها و شامپانزه‌ها از نیای مشترک
ساعت ۲۳:۵۲ شب : پیدایش اولین انسان مدرن (یعنی ما)
ساعت ۲۳ و ۵۹ دقیقه و ۴۹ ثانیه‌ی شب : ساخت اهرام مصر
ساعت ۲۳ و ۵۹ دقیقه و ۵۹ ثانیه‌ی شب : ابداع روش علمی و شروع جهان مدرن
دوباره به این تقویم جالب نگاه کنید. در این تقویم هر یک ماه معادل ۱/۱ میلیارد سال، هر یک روز معادل ۳۷/۸ میلیون سال و هر یک دقیقه معادل ۲۶ هزار سال است. حالا ببینید که ما انسان‌ها در کجای این تقویم کیهانی قرار داریم؟ تنها هشت دقیقه‌ی آخر کل این سال. یعنی ما تازه واردان و تازده به دوران رسیده های جهان هستی، در تقویم کیهانی، حتی یک روز هم نشده که اینجاییم. حالا این انسانی که بعد از بیش از ۱۳ میلیارد سال و در ثانیه‌های آخر، سر و کله‌اش پیدا شده، تصور می‌کند که کل زمین و آسمان به خاطر او ساخته شده است. عجیب است.
– اَبا اِباد