فکر میکرد که ایران یک کشور خشک و بی آب و علف مثل عربستان یا شاخ آفریقاست. یک بیابان بزرگ لم یزرع که تنها موجودات زندهای که غیر از آدمها در آنجا زندگی میکنند، یک سری جوندگان و خزندگان، بعلاوهی شتر است. وقتی که تصاویر پیست اسکی شیرباد در رشته کوه بینالود شمال نیشابور را به او نشان دادم حسابی شاخ در آورد. بعد تصاویر مناطق کویری را به او نشان دادم، بیشتر شاخ در آورد. بعد دوباره تصاویر شمال ایران را به او نشان دادم و بیشتر تعجب کرد. روی نقشه به او نشان دادم که چطور با چند ساعت رانندگی میتوان از جایی مثل علمکوه که دما زیر صفر درجه است، به منطقهای کویری رسید و یا باز با چند ساعت رانندگی به منطقهای سرسبز در شمال ایران رسید. حسابی تعجب کرده بود، طوریکه از آنموقع هربار مرا میبیند راجع به طبیعت ایران از من میپرسد.
ما چند دهه است بواسطهی حماقت و نادانی عدهای، ارتباطمان با دنیا عملا قطع شده است و همین موضوع باعث شده که مردم دنیا دید درستی از کشورمان و مردم ایران نداشته باشند و همان تصاویری که از کشورهای عربی اطراف خلیج فارس دیدهاند را به ما نیز تعمیم دهند. شاید ما چون خودمان در این کشور و سرزمین زندگی کردهایم و بزرگ شدهایم، این چیزها برایمان بسیار عادیست. اما این طبیعت و آب و هوای به شدت متنوع در داخل یک کشور، اصلا چیز عادی نیست که هرجایی بتوان مثل آن را پیدا کرد. اگر کسی تصاویر کوهستانهای ایران را ببیند، تصور میکند که اینها یا آلپ است یا هیمالیا. یک نفر که تصاویر مناطق کویری در دشت کویر و دشت لوت را ببیند، تصور میکند که این تصاویر مربوط به صحرای بزرگ در آفریقا یا صحرای آتاکاما در شیلی است. شخصی خیلی راحت ممکن است تصاویر مناطق نیمه بیابانی ایران را با آسیای مرکزی یا اسپانیا اشتباه بگیرد. میتوان هزاران مثال دیگر در این رابطه زد.
این موضوع نشان میدهد که کشور ما چقدر جاذبههای طبیعی دارد و چه ظرفیت عظیم گردشگری در آن نهفته است که با سیاستهای نادرست هیچوقت از آن به طور مناسب بهره برداری نشده است. فقط زمانی میتوان متوجه این تنوع و این ظرفیت شد که به چند کشور دیگر سفر کرد. چند وقت قبل خیلی اتفاقی در اینستاگرام، ویدئوی یک مرد بلوچ را دیدم که در حال غذا دادن به گاندوها (تمساحها) بود. من همیشه تصورم بر این بود که گاندوها تمساحهای کوچکی هستند. اما در این ویدئو دیدم که طول بعضی از آنها حتی به دو متر هم میرسد. فکرش را بکنید. کشور ما وسط قارهی آفریقا نیست. اما شما میتوانید گونههایی را در آن پیدا کنید که واقعا برای منطقه ای که در آن قرار داریم عجیب است. ما در جنوب شرق کشورمان این گاندوها را داریم.
در شمال کشورمان در دریای کاسپین، فک کاسپین داریم. در مرکز ایران یوزپلنگ آسیایی داریم و باز در مرکز و جنوب کشورمان گورخر آسیایی داریم و باز در بسیاری از مناطق کشورمان گوزن و آهو و خرس و گرگ و هزاران گونهی جانوری دیگر. حتی در جنوب کشورمان ما کوسه داریم. اگر حواسمان را جمع میکردیم و مانع انقراضشان میشدیم، اکنون شیر ایرانی و ببر مازندران هم داشتیم. حالا به نام این حیوانات نگاه کنید. هرکدام از اینها مخصوص یک اقلیم خاص است و اینکه ما در کشورمان همهی اینها را داریم، خودش خیلی عجیب است و نشان میدهد که تا چه حد اقلیم کشور ما متنوع است.
– ابا اباد