همه‌ی ما کمابیش دیش‌های دریافت کننده‌ی ماهواره‌ای را با ابعاد مختلف دیده‌ایم. اما تصور می‌کنید که بزرگترین اندازه‌ی یک دیش دریافت کننده که در جهان وجود دارد، چقدر است؟
بزرگترین دیش دریافت کننده در جهان که در واقع یک رادیوتلسکوپ است، ابعادی به اندازه‌ی ۳۰ زمین فوتبال دارد. این رادیوتلسکوپ که تلسکوپ کروی با دیافراگم پانصد متری یا به اختصار FAST نام دارد، در یک دره در گوئیژوی چین واقع شده است. با تکنولوژی خاصی که در ساخت این تلسکوپ عظیم به کار رفته است، پیش‌بینی می‌شود این تلسکوپ بین ۲۰ تا ۳۰ سال، جایگاه خود را در سطح جهانی حفظ کند.
اما این رادیوتلسکوپ چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
۱ – تهیه‌ی تصاویری از لبه‌ی کیهان و لحظات اولیه‌ی شکل‌گیری جهان
۲ – کشف تپ اخترهای جدید و تشخیص امواج گرانشی
۳ – تشخیص ضعیف‌ترین سیگنال‌های دریافتی از فضا
۴ – جستجوی سیگنال‌هایی که احتمالا از موجودات هوشمند فرازمینی برای ما ارسال شود.
راستی ما چرا به دنبال یافتن موجودات زنده‌ای بیرون از زمین هستیم؟
چرا در انتظار دریافت کوتاه‌ترین پیامی از آن‌ها، چنین تلسکوپ‌های بزرگی می‌سازیم؟
آیا از احساس تنهایی در این پهنه‌ی کیهان وحشت داریم؟