راستش ما به صورت ناخواسته در یک مسابقه با تمدن‌های فرازمینی هستیم. یعنی هرکدام از ما اول دیگری را پیدا کند، مشخص می‌شود که او پیشرفته‌تر بوده که توانسته ابتدا دیگری را پیدا کند. اگر آنها ابتدا ما را پیدا کنند، ما می‌توانیم هم نگران باشیم هم امیدوار. نگران از این بابت که آنها هم بخواهند برای بقا بجنگند و دمار از روزگار ما درآورند. اما این نیز ممکن است که آنها به چنان سطحی از تکامل رسیده باشند که ضرورتی برای تصاحب ما و منابعمان حس نکنند. آنوقت باید پرسید که آنها به دنبال چه به این گوشه‌ی دنج کیهان آمده اند؟
شاید فقط از سر کنجکاوی به اینجا آمده‌اند تا ببینند موجودی که به لحاظ هوش و علم و تکنولوژی از خودشان بسیار عقب‌تر است، چه ویژگی‌هایی دارد؟
در این حالت اگر ما هم آرامش خودمان را حفظ کنیم و بیخود و بی‌جهت سر جنگ را با آنها باز نکنیم، آنوقت می‌توانیم یک گفتگوی صلح آمیز و مفید با فرازمینی‌ها داشته باشیم. حالا فرض کنید که این مرحله را هم به خوشی و سلامتی و میمنت رد کردیم و با یک موجود فرازمینی پشت میز گفتگو نشستیم و بالفرض که کارکرد ذهن ما برای آنها آنقدر ابتدایی باشد که نیازی به مترجم هم نداشته باشیم و تا ما می‌گوییم ف، آدم فضایی برود فرحزاد. حالا با وجود همه‌ی این فرض‌ها، اولین سوال شما از آدم فضایی چه خواهد بود؟ او حتما چیزهایی می‌داند که ما نمی‌دانیم و می‌تواند مسائلی را برای ما حل کند که قرن‌هاست با آنها درگیریم و به پاسخی هم نرسیده‌ایم. البته می‌توانیم سوالات پیش و پا افتاده‌ای هم بپرسیم. مثلا بپرسیم دلار در کهکشان شما چند؟ یا اینکه شما چقدر درآمد دارید؟ یا اینکه پیش‌بینی می‌کنی فردا فلان سهم می‌رود بالا یا پایین؟ طرف نکوبیده از آن سوی کیهان به اینجا بیاید که ما این سوال‌ها را از او بپرسیم.
باید چهار تا سوال برای پرسیدن داشته باشیم. مخصوصا سوالات مهم و بازی که پیش رویمان داریم و هنوز پاسخی برایش پیدا نکرده ایم. اینطوری حداقل چند قرن یا شاید چند هزاره جلو بیفتیم. مثلا یکی از این سوالات می‌تواند این باشد که آیا ذره‌‌ی گراویتون وجود دارد یا نه؟ آیا می‌توانیم به جاذبه‌ی کوانتومی برسیم؟ یا بپرسیم به نظرت چطور می‌توانیم ریسمان‌های نظریه‌ی ریسمان را مشاهده کنیم؟ یا اینکه بپرسیم آیا نظریه‌ی جهان‌های موازی درست است و جهان‌های موازی وجود دارند یا نه؟ یا بپرسیم حیات نخستین بار از کجا آمده است و چگونه ایجاد شده است؟ بپرسیم که آگاهی چیست؟ آیا مغز ما نیز براساس الگوریتمی کار می‌کند و مثل یک ماشین تورینگ است یا خیر؟ بپرسیم ماهیت ماده و انرژی تاریک چیست و چطور می‌توانیم آن را مشاهده و آزمایش کنیم؟ چطور می‌توانیم ماشین وارپ یا چیز مشابهی را بسازیم و با سرعتی بیش از سرعت نور حرکت کنیم؟ راجع به ماهیت سیاهچاله‌ها و معادلات حاکم بر آنها سوال کنیم؟ بپرسیم که آیا کرمچاله‌ای در کیهان وجود دارد که بتوان از طریق آنها در کسری از ثانیه به نقطه‌ای در آن سوی کیهان سفر کنیم؟ بپرسیم که آیا می‌توانیم نظر گودل را پیاده کنیم و به گذشته برویم؟ آیا می‌توان ماشین زمانی ساخت و به گذشته رفت؟ بپرسیم چرا جهان بیشتر از ماده ساخته شده و نه پادماده؟ آیا جهان ابعادی بالاتر از این چهار بعدی که می‌شناسیم دارد؟ و هزاران سوال باز دیگر. راستی اگر سهمیه‌ی هر نفر فقط یک سوال باشد، شما چه سوالی از آدم فضایی می‌پرسید؟
ویدئو : ممکن است کارهای ما برای فضایی‌ها مانند کارهای این میمون برای این انسان، بسیار پیش پا افتاده و قابل پیش‌بینی باشد.
– ابا اباد