بازی زندگی! در سال ۱۹۷۰، ریاضیدان انگلیسی جان هورتون کانوی، یک اتوماتای سلولی (مدلی در یک ریاضیات گسسته که تحت عنوان آرایه‌های تکرار شونده نیز شناخته می‌شود) ارائه داد که با نام “بازی زندگی کانوی” یا “بازی زندگی” یا به اختصار “زندگی” شناخته می‌شود.
این بازی یک بازی بدون بازیکن است و رشد و تکامل بازی تنها بستگی به شرایط آغازین بازی دارد و در ادامه‌ی بازی نیازی به وجود بازیکنی نیست تا بازی را تدوام بخشد.
اما این بازی به چه صورت است؟
یک جدول دو بعدی بینهایت را در نظر بگیرید که از سلول‌های مربع شکل تشکیل شده است. هر سلول می‌تواند یکی از دو حالت مرده یا زنده و یا روشن یا خاموش را داشته باشد. همچنین این سلول مربعی شکل، با هشت سلول مربعی شکل دیگر همسایه است.
هر مرحله یا step بازی تنها و تنها از سه قانون زیر پیروی می‌کند:
۱- قانون تولد: یک سلول مرده با دقیقا سه سلول همسایه‌ی زنده، زنده می‌شود.
۲- قانون مرگ: یک سلول زنده با صفر یا یک سلول همسایه‌ی زنده، به خاطر تنهایی می‌میرد. همچنین یک سلول زنده با چهار یا تعداد بیشتری همسایه‌ی زنده، به خاطر شلوغی زیاد می‌میرد.
۳- قانون بقا: یک سلول زنده با دو یا سه سلول همسایه‌ی زنده، زنده می‌ماند و به نسل بعد منتقل می‌شود.
خروجی این بازی که تنها بر شرایط آغازین و این ۳ قانون بستگی دارد، خارق العاده است. در صورتی که به جای اینکه مرحله به مرحله، پیشرفت بازی را دنبال کنید، ناگهان وارد مرحله‌ی مثلا یک میلیاردم شوید، تصور می‌کنید که یک خالق فوق العاده هوشمند این اثر را خلق کرده است. همچنانکه مثلا اگر پس از ۱۳ میلیارد سال بعد از بیگ بنگ وارد جهان شوید، این تصور در شما ایجاد می‌شود.