در کمتر از پنجاه سال گذشته، تنوع گونه‌های زیستی، به طرز هشداردهنده‌ای کاهش یافته است. کافیست به فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر یا فهرست سرخ آییوسیان (لینک در ادامه)، مراجعه کنید.
در حال حاضر، این لیست نشان می‌دهد که حدود ۴۰۰۰۰ گونه در حال انقراض هستند.
تخمین زده می‌شود که به زودی، حدود یک سوم مرجان‌ها، نرم‌تنان آب شیرین و کوسه‌ها، یک چهارم پستانداران، یک پنجم خزندگان و یک ششم از کل پرندگان در معرض انقراض قرار گیرند. انقراض ششم نامی است که الیزابت کولبرت Elizabeth Kolbert با انتشار کتابی تحت عنوان “انقراض ششم، یک تاریخ غیرطبیعی”، بر انقراضی که در حال حاضر درون آن قرار داریم، نهاد. پس از انتشار این کتاب، جامعه‌ی علمی شروع به مطالعه و بحث پیرامون انقراض ششم نمود.
عامل اصلی پنج انقراض پیشین که طی ۴۵۰میلیون سال گذشته رخ داده است،برخورد شهاب سنگ‌ها یا فوران آتش‌فشان‌ها بوده است. اما انقراض ششم، به توسط انسان در حال رقم خوردن است.
مطالعه‌ای که در دانشگاه کنتیکت ایالات متحده صورت گرفته است و در ژورنال معتبر Science به چاپ رسیده است (لینک در ادامه)، نشان می‌دهد که تغییرات اقلیمی به تنهایی، موجب نابودی حدود ۸ درصد از گونه‌های حال حاضر خواهد بود. ممکن است انسان با خودخواهی بپرسد که انقراض این گونه‌ها می‌تواند چه تاثیری بر زندگی من داشته باشد؟
زنبور عسل، عامل حدود ۸۰ درصد از کل گردافشانی در جهان است.
همچنین تولید حدود ۸۵ درصد محصولات کشاورزی در سطح جهان، متکی به گردافشانی زنبورهای عسل است. آمار منتشر شده توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده نشان می‌دهد که تعداد کندوهای زنبور عسل در این کشور، از حدود ۶ میلیون در سال ۱۹۴۷ به حدود ۲/۴ میلیون در سال ۲۰۰۸ رسیده است. حال باید دید که با نابودی زنبورهای عسل، انسان نادان و خودخواه چطور می‌تواند حدود ۹۰ درصد غذای خود را تامین کند؟
پی‌نوشت: الیزابت کولبرت در سال ۲۰۱۵ به خاطر چاپ کتاب “انقراض ششم، یک تاریخ غیر طبیعی”، برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر در بخش غیرداستانی شد. ترجمه‌ی این کتاب به زبان فارسی نیز موجود است.
لینک مقاله‌ی تاثیر تغییرات اقلیمی بر نرخ انقراض گونه‌ها