فضا آنطور که به نظر می‌رسد، کاملا خالی نیست.
به عنوان مثال، کره‌ی زمین، درون اتمسفر خورشید قرار دارد. خورشید پیوسته ذرات و انرژی را به صورت بادهای خورشیدی به بیرون پرتاب می‌کند. از طرف دیگر ما درون میدان مغناطیسی در هم تنیده‌ی خورشید قرار داریم. اتمسفر پیچیده‌ی خورشید، خورشید، زمین و دیگر سیارات را در بر می‌گیرد و حتی تا ورای منظومه‌ی شمسی نیز امتداد دارد. مطالعه‌ی این سیستم پیچیده در شاخه‌ای از فیزیک با نام هلیوفیزیک (Heliophysics) صورت می‌گیرد. هلیوفیزیک به مطالعه‌ی فعالیت‌های مغناطیسی خورشید و تاثیر آن بر اتمسفر زمین و دیگر سیارات منظومه‌ی شمسی می‌پردازد. هدف از این مطالعات، در وهله‌ی اول شناخت هرچه بیشتر جهان و سپس محافظت از تجهیزات فضایی و فضانوردان در مقابل تاثیرات اتمسفر خورشید است.
به عنوان مثال، وقوع طوفان‌های خورشیدی می‌تواند در شبکه‌های ارتباطی، ماهواره‌ها و همینطور شبکه‌های توزیع نیرو، تداخل ایجاد کند و شناخت هرچه بیشتر فضای اطراف زمین و همچنین تاثیرات خورشید، به ما در پیش‌بینی این تداخلات کمک می‌کند. مطالعه‌ی خورشید و فضای اطراف آن از سوی دیگر، اطلاعات زیادی درباره‌ی نحوه‌ی تاثیر ستارگان در شکل‌گیری حیات، در اختیار ما قرار می‌دهد. بدین منظور، ناسا تعداد زیادی فضاپیما را در بخش‌های مختلف هلیوسفر (مگنتوسفر یا بیرونی‌ترین لایه‌ی اتمسفر خورشید) مستقر کرده است. از بین این فضاپیماها، فضاپیمای پارکر، از هر فضاپیمای دیگری به خورشید نزدیک‌تر شده است.