سوالات زیادی وجود دارد که با این وجود که بکرل در آن روز انتظار مشاهده‌ی هیچ اثری روی فیلم‌های عکاسی نداشت، چرا فیلم‌ها را ظاهر کرد؟
شاید بکرل تنها از سر کنجکاوی فیلم‌ها را ظاهر کرد. شاید تحت فشار بود تا در میتینگ آکادمی علوم در روز بعد، حتما گزارشی ارائه دهد. یا اینکه شاید بکرل فقط کمی صبور نبود. دلیل اینکه بکرل در آن روز چرا فیلم‌های عکاسی را ظاهر کرد، هرچه که بود، بکرل دریافت که موضوع مهمی را کشف کرده است.
بکرل تست‌های دیگری انجام داد تا اثبات کند که کریستال‌های نمک اورانیوم، برای ساطع کردن این پرتو خاص، نیازی به نور خورشید ندارند. البته بکرل ابتدا تصور کرد که شاید این کریستال‌ها به این علت که قبلا مدت طولانی در معرض نور خورشید بوده‌اند، دارای خاصیت فسفرسانس شده اند. اما آزمایش‌های بعدی بکرل نشان داد که حتی کریستال‌هایی که هیچوقت در معرض نور خورشید نبوده‌اند نیز این پرتوها را ساطع می‌کنند.
بکرل ابتدا تصور می‌کرد که این پرتو شبیه پرتوهای X است که به تازگی توسط گونتگن کشف شده بود.
اما آزمایشات بعدی نشان داد که این پرتو، برخلاف پرتو X که پرتویی خنثی بود، تحت تاثیر میدان الکتریکی و مغناطیسی منحرف می‌شود.
اگرچه جامعه‌ی علمی هنوز بر کشف پرتو X و ویژگی‌های آن متمرکز بود، ماری کوری و پیر کوری در سال ۱۸۹۸، تمرکز خود را روی مطالعه‌ی پرتوهای عجیب اورانیوم گذاشته بودند. این دو دریافتند که عناصر دیگری همچون پولونیوم، توریوم و رادیوم نیز دارای این خاصیت پرتوزایی هستند. ماری کوری نام رادیواکتیویتی را برای این خاصیت برگزید.