انسانی که هدفش را یافته، مشکلات بزرگ و کوچک برایش اعتباری نداشته و تنها بر روی هدفش متمرکز است. زندگی بسیاری از دانشمندان بزرگ، شاهدی بر این مدعاست.
گفته می‌شود، چارلز داروین، از یک بیماری مزمن رنج می‌برد و تا پایان عمر، علائمی همچون خستگی، سرگیجه و حالت تهوع در او وجود داشت. با این وجود، او به فعالیت‌های علمی جدی خود ادامه داد تا اینکه در سال ۱۸۵۹، مقاله‌ی مربوط به نظریه‌ی تکامل از طریق انتخاب طبیعی را منتشر کرد.
نیکلا تسلا در طول زندگی خود، از بیماری‌های مختلف و دردهای مزمن و اضطراب شدید رنج برد؛ با این حال، نتایج مهم و تاثیرگذاری در فیزیک و مهندسی برق از خود بر جای گذاشت.
یکی از بهترین مثال‌ها د این رابطه، فیزیک‌دان و شیمی‌دان بزرگ لهستانی-فرانسوی، ماری کوری است که به خاطر قرار گیری مداوم در معرض عناصر رادیواکتیو، به سرطان خون مبتلا شد. علیرغم تاثیرات شدید سرطان بر روی سلامت وی، ماری کوری همچنان تا ماه‌های پایانی عمر خود، به فعالیت‌های علمی تحقیقاتی خود ادامه داد. در زمان بیماری، ماری کوری در تحقیقات خود بر روی رادیوایزوتوپ‌ها و کاربرد آن‌ها در پزشکی تمرکز کرده بود. در همین سال‌ها، یک مرکز تحقیقات سرطان در ورشو تاسیس کرد که بعدا به انستیتوی انکولوژی ماریا اسکودوفسکا کوری نامیده شد که عمده‌ی تحقیقات آن بر روی درمان سرطان است.