لطفا گول این حرف‌ها که در گذشته مردم چون غذاهای سالم‌تری می‌خورده‌اند و بیشتر عمر می‌کرده‌اند را نخورید. این حرف‌هایی که امروزه عده‌ای راجع به علم می‌زنند، پر از مغالطات است. نمودار فوق افزایش امید به زندگی در بدو تولد در انسان‌ها را طی دویست سال اخیر نشان می‌دهد. هر نمودار دیگری نیز که پیدا کنید، همین را نشان می‌دهد. یعنی کسی که در سال ۱۸۰۰ به دنیا می‌آمده، به احتمال بالا، نهایتا ۳۱ سال یا کمی کمتر و بیشتر عمر می‌کرده است.
اینکه شما یک پیرمرد یا پیرزن را امروز می‌بینید که صد سال عمر کرده، باید بدانید که او جزو معدود معدود معدود افرادی بوده که از انواع بلایا و بیماریها جان سالم به در برده است.
شما ۹۹/۹۹ درصدی که در سنین جوانی و میانسالی مرده‌اند را هیچوقت ندیده‌اید و تنها بازماندگانشان را دیده اید. از طرف دیگر، این کسی که تا این سن زنده مانده، آنقدر بدن قوی داشته که انواع و اقسام بیماریها و کمبودها را پشت سر گذاشته است و در مسابقه‌ی زندگی از بقیه جلو زده است. “شاید” در گذشته انسان‌ها شادتر بوده‌اند و از نظر روحی و روانی، زندگی با کیفیت‌تری داشته اند، اما از لحاظ فیزیکی و بدنی، خیر.
همین امروز اگر شما به همراه گروهی از دوستانتان، به یک روستای دور افتاده بروید و سعی کنید با اطلاعاتی در حد همان اطلاعات شخصی که دویست سال پیش زندگی می‌کرده، زندگی کنید. شاید زندگی شادتر و آرام‌تری را تجربه کنید، اما بعد از چند سال احتمالا یکی یکی بر اثر ابتلا به انواع بیماریها و در اثر انواع کمبودها، از دور خارج می‌شوید.
فرض کنید شما اطلاعات علمی امروز راجع به آبله‌ی گاوی را نداشته باشید. مدتی بعد یکی از دوستانتان به آبله مبتلا می‌شود و از دور خارج می‌شود. روزی سگ‌های ولگرد به اطراف روستا می‌آیند و دوست دیگری را گاز می‌گیرند و آن دوست شما، در اثر ابتلا به هاری چند روز بعدش می‌میرد. شما چون یخچال ندارید ناچارید گوشت‌ها را نمک سود و دودی کنید. به خاطر فلزات سنگینی که درون نمک خام است و به خاطر کربن فعالی که سطح گوشت‌های دودی را پوشانده است، دوستانتان یکی یکی به سرطان مبتلا می‌شوند و از دور خارج می‌شوند. بعد از مدتی تعدادی از زوج‌ها به فکر زاد و ولد می‌افتند. چون آزمایش ژنتیکی وجود ندارد، نوزادانی که به دنیا می‌آیند، یکی در میان دارای انواع و اقسام نقص‌های ژنتیکی به دنیا می‌آیند.
چند وقت بعد، چندتایی از آن‌هایی که سالم به دنیا آمده اند، به فلج اطفال دچار می‌شوند. چون شما واکسن فلج اطفال ندارید و اصلا نمی‌دانید این بیماری چیست و دمنوش‌ها و جن‌گیری و طلسم و جادو هم از پس این بیماری بر نمی‌آید. یک روز آنفلوآنزا در این روستا می‌افتد و چند نفری هم در اثر ابتلا به آنفلوآنزا از بین می‌روند. شما حتی نمی‌دانید که آیا تمام مواد مغذی لازم به بدنتان می‌رسد یا نه. و بسیاری موارد دیگر.
این واقعیت دنیای دیروز است. پس حرف‌هایی که زده می‌شود که علم به چه درد ما می‌خورد را خیلی جدی نگیرید. همین نمودار بالا نشان می‌دهد که علم به چه درد ما می‌خورد. اگر این نمودار را قبول ندارید، خیلی راحت بروید و از قدیمی‌تر‌هایتان که اکنون هشتاد نود سال عمر دارند، بپرسید که چه تعداد از برادر و خواهرهایشان در همان دوران نوزادی و کودکی از بین رفته اند. بعد بروید از یک مادر جوان بپرسید که قبلا چند بچه را از دست داده است. آنوقت خواهید علم چه فایده ای داشته است.
– اَبا اِباد