در یکی از سخنرانی‌های مینی‌سمپوزیوم اَمُرداد، سرکار خانم گودرز Masoomeh Goodarz، بنیان گذار مجموعه‌ی کرپه k0rpeh موضوع جالبی را مطرح کردند که دوست دارم اینجا با شما دوستانم به اشتراک بگذارم و آن مفهومی بود تحت عنوان family learning. خب چیزی که ما همواره در ذهنمان و به صورت پیش فرض داریم این است که ما باید به کودکان چیزهایی یاد بدهیم، چرا که تجربه و عقل ما از آنها بیشتر است و باید مراقب آنها باشیم و آنها را تعلیم و تربیت کنیم تا بهتر از خودمان شوند. اما آیا هیچوقت به این فکر کرده ایم که ما نیز می‌توانیم از کودکان چیزهایی بیاموزیم و یا چیزهایی را در کنار هم به همراه کودکانمان یاد بگیریم؟
از آنجایی که کودکان هنوز تحت تاثیر انگاره‌ها و بایدها و نبایدهای اجتماعی قرار نگرفته اند، از مواهبی برخوردارند که طبیعت و تکامل طبیعی آنها را به صورت طبیعی به انسان‌ها اعطا می‌کند. اما با قرارگیری در اجتماع، ما بسیاری از این توانمندی‌ها را از دست می‌دهیم. مثلا روحیه‌ی پرسشگری یک کودک که بدیهی‌ترین چیزها را مورد سوال قرار می‌دهد، بدون اینکه کسی به او بگوید تو باید پرسش‌گر باشی و در همه چیز کنجکاوی کنی. اما انسان با بزرگ شدن و رفتن به مدرسه و قرارگیری در اجتماع، کم کم خودش را قانع می‌کند که این موضوع بدیهی‌ست و اصلا نیازی به سوال پرسیدن ندارد یا انسان بزرگسال به خود می‌قبولاند که پاسخ به این سوالات، دردی را از او دوا نمی‌کند. به همین خاطر شما سوالاتی مثل سفر کجا رفتی یا کارت چطور پیش می‌رود یا ماشینت را چند فروختی را بیشتر از سوالاتی مانند جهان چگونه آغاز شده است یا چرا آسمان در روز آبی و در شب سیاه است، در جمع بزرگسالان بیشتر می‌شنوید. شما این موضوع را نه تنها در جنبه‌ی پرسشگری، بلکه در خلاقیت کودکان نیز مشاهده کنید.
در همین سمپوزیوم، دوستان کرپه، بشقابی که توسط کودکان کرپه رنگ آمیزی شده بود، نمایش دادند. در این طرح هیچ خبری از تقارن نبود، اما با این حال بینهایت زیبا بود. چرا که کودک به تقارن نمی‌اندیشد و ذهن خود را محدود به قواعد و قوانین ما نمی‌داند. این دو مورد، تنها نمونه‌ای از امکاناتی هستند که کودکان به شکلی طبیعی دارند و رفته رفته از زندگی در اجتماع از دست می‌روند.
استاد دی‌داد در یکی از نوشتارهایشان به درستی به این موضوع اشاره می‌کنند که “همه‌ی انسان‌ها فیلسوف به دنیا می‌آیند”.
پس ما باید کاری کنیم که این فیلسوف درون کودکانمان، نه تنها با نادیده انگاشتن یا سرکوب شدن، از بین نرود، بلکه شرایطی را فراهم کنیم که این فیلسوف، به رشد خود ادامه دهد. این یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین کارهایی‌ست که مجموعه‌ی کرپه برای کودکان انجام می‌دهد.
– اَبا اِباد