آلودگی نوری

آخر مگر می‌شود آدمی چیزی را به دست بیاورد و در مقابل چیزی را از دست ندهد؟

من که سراغ ندارم. اگر شما سراغ دارید به ما هم نشان دهید.

شما اگر پول بخواهید باید وقتتان را بگذارید.

اگر در یک رشته‌ی ورزشی مدال المپیک بخواهید، باید سلامتی‌تان را فدای فعالیت حرفه‌ای در آن رشته‌ی ورزشی کنید.

اگر می‌خواهید در علم کاری در حد نیوتن انجام دهید، بایستی زندگی خود را وقف علم کنید.

اگر جامعه‌ای دموکراسی می‌خواهد، باید قید درست بودن همه‌ی تصمیمات جمعی را بزند.

اگر کسی لذت آدرنالین را می‌خواهد، باید پی خطرات کارهای پرریسک مانند صخره نوردی و چتربازی را به تنش بمالد.

کسی که به امید موفقیت شغلی و مالی به کشور دیگری مهاجرت می‌کند همزمان در حال از دست دادن محبت خانواده و دوستان و نزدیکانش است.

حالا انسان در هرچیزی باید از خودش بپرسد که آیا چیزهایی که به دست آورده، ارزشش بیشتر از چیزهایی بوده که از دست داده یا نه؟

اما یکی از چیزهایی که ما انسان‌ها یکی‌ دو قرن‌ است‌ به دست آورده ایم، روشنایی شب بوده است. بله روشنایی!

پیش از اختراع الکتریسیته و لامپ، غروب آفتاب غالبا با پایان فعالیت‌های ما انسان‌ها همراه بوده است. با پایان نور روز، دیگر کار خاصی از دست انسان برنمی‌آمده است. اگر کسی هم کاری داشته، یک چراغ پیه‌سوز بوده که نور کمی داشته و در این ظلمات، کار خاصی هم نمی‌توانسته انجام شود. حالا اما دیگر تاریکی اصلا مساله‌ای نیست. با زدن یک کلید، هرچقدر بخواهیم خانه‌هایمان را روشن می‌کنیم. خیابان‌ها دیگر تاریک نیست و دیگر خبری از عیار و شبرو نیست و کسی اگر بخواهد تا خود صبح هم می‌تواند در خیابان‌ها برای خودش بچرخد‌ و لذت ببرد.

اما در کنار همه‌ی چیزهایی که انسان از این روشنایی مصنوعی به دست‌ آورده، چیزهایی هم بوده که از دست داده است. به همین خاطر ما نوعی آلودگی به نام آلودگی نوری (light pollution) داریم. یکی از مشکلات این آلودگی نوری، از باب تاثیراتی‌ست که نور زیاد در ریتم خواب ما می‌گذارد. حالا دیگر ما طبق زمان غروب خورشید نمی‌خوابیم و ساعات خوابمان بسیار نامنظم شده است و به مشکلاتی نظیر کم خوابی و بی خوابی دچار شده ایم.

اما موجودات زنده‌ی دیگر نیز تحت تاثیر این آلودگی نوری قرار گرفته اند. آلودگی نوری ایجاد شده توسط ما انسان‌ها، جنبه‌‌های مختلف زندگی حیوانات مانند مهاجرت، تولید مثل، شکار و تغذیه‌ی آن‌‌ها را تحت تاثیر قرار داده است. به عنوان مثال، لاک پشت های دریایی، زمانی که در ساحل از تخم خارج می‌شوند، به طور غریزی به سمت منبع نور می‌روند.

پیش از اینکه ما شب‌ها را روشن کنیم، درخشان‌ترین منبع نور، بازتاب نور ماه در دریا بود. اما مطالعات نشان می‌دهد که اکنون در بسیاری از مناطق ساحلی، این بچه لاک پشت‌ها وقتی از تخم خارج می‌شوند، گیج می‌شوند و بعضا به سمت شهرهای ساحلی حرکت می‌کنند. اما در خشکی سرنوشت خوبی در انتظار آن‌ها نیست.

این تنها یک نمونه از تاثیرات آلودگی نوری بر حیات وحش است. اما راه مقابله با این آلودگی نیز مشخص است، اگر نوری را نیاز نداریم، آن را خاموش کنیم.

تصویر بالا: سمت‌ چپ آسمان شب در دل طبیعت، سمت راست آسمان شب در یک شهر مدرن. ما با آلودگی نوری، خودمان را از جذابیت آسمان شب محروم کرده ایم.

-اَبا اِباد