یکی از صحنه‌های فیلم بسیار زیبای ماتریکس (ساخته‌ی خواهران واچوفسکی محصول سال ۱۹۹۹) که بسیار از آن واهمه داشتم، صحنه‌ای بود که سنتینل‌ها (ربات‌های نگهبان) نئو (کیانو ریوز) را به دام انداخته اند و حشره‌ای ربات مانند را روی شکم او قرار می‌دهند و حشره از طریق ناف نئو، وارد شکم او می‌شود. دیدن این صحنه برای من که از کودکی فوبیای این را داشتم که حشرات از طریق گوشم وارد مغزم شوند، بسیار دردناک بود. مخصوصا اینکه آن حشره‌ی رباتیک، بسیار ترسناک بود و از طریق ناف وارد شکم نئو شد. هدف سنتینل ها از قرار دادن این ربات در بدن نئو، ردیابی محل او بود. اما دوستان نئو بعدا توانستند این حشره را از بدن او خارج کنند.
می‌توانید در ویدئوی زیر این صحنه را ببینید، آنوقت خودتان تایید می‌کنید که سکانس بسیار ترسناکی‌ست.
اما سوای ترسی که از ورود یک حشره‌ی رباتیک به بدن انسان، ممکن است در او به وجود بیاید، این ایده‌ی بدی به نظر نمی‌رسد که ربات‌های کوچکی با اهداف تشخیص یا درمان بیماری‌ها وارد بدن انسان شوند، به نقطه‌ی مورد نظر بروند، تاثیرشان را بگذارند و سپس از بدن انسان خارج شوند. دانشمندان قبلا به آن فکر کرده اند.
در حال حاضر، گروه‌های تحقیقاتی متعددی در جهان بر روی توسعه‌ی میکروربات‌ها فعالیت می‌کنند. خب استفاده از یک ربات کوچک که یک دارو را دقیقا به یک توده‌ی سرطانی ببرد و دارو را آنجا آزاد کند، به نظر خیلی بهتر از روش‌هایی مثل شیمی درمانی است که دارو خیلی انتخابی عمل نکرده و قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و عوارض جانبی متعددی در بدن بیمار نشان می‌دهد.
اما آن ربات بسیار کوچک که ابعادی در حد میکرومتر دارد، چطور قرار است درون بدن حرکت کند و به آن نقطه برسد و انرژی این حرکت را چطور تامین می‌کند؟
در طرح‌های اولیه‌ی این میکروربات‌ها، قرار نیست خودشان حرکت کنند. یک راه ساده این است که آن‌ها را وارد بدن بیمار کنند و سپس با میدان مغناطیسی خارجی، آن‌ها را به سمت سلول های هدف هدایت کنند. شبیه کاری که به کمک آهنربا با براده های آهن می‌کنیم، می‌توانیم میکروربات‌ها را در بدن جابجا کنیم. اخیرا ایده‌هایی برای استفاده از میکروربات‌ها برای افزایش شانس باروری نیز ارائه شده است. مثلا در نوع خاصی از مشکلات ناباروری از نوع RIF (شکست مکرر لانه گزینی)، می‌توان تخمک یا اسپرم را سوار این میکروربات‌ها کرد و به محل مناسب برای رشد جنین انتقال داد. چیزی شبیه همین تاکسی های اینترنتی، البته که بدون گزینه ی عجله دارم!
تصویر بالا: یکی از طرح‌های مفهومی ارائه شده برای به کارگیری میکروربات‌ها در افزایش شانس باروری که در پست به آن اشاره شد.
– اَبا اِباد