تشخیص زودهنگام بسیاری از بیماریها، تاثیر قابل توجهی در درمان موثر آنها دارد. به عنوان مثال، با تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه، شانس موفقیت روشهای درمانی بالای ۹۰ درصد است. اما اگر دیر تشخیص داده شده و سرطان وارد مراحل پیشرفتهی خودش شده باشد، شانس موفقیت درمان به زیر ۳۰ درصد میرسد. با پیشرفت سرطان در بدن بیمار، روشهای درمانی نیز رفته رفته، تهاجمیتر، پیچیدهتر و گرانتر میشود. به همین خاطر نیز بسیاری از بیمههای سلامت در سراسر جهان، افراد تحت پوشش خودشان را ملزم میکنند تا در برنامههای چکاپ دورهای شرکت کنند. در بسیاری موارد، اگر فرد از شرکت در این چکاپهای دورهای خاصی امتناع ورزد، شرکت بیمه طبق قرارداد اولیه، آن قسمت از بیماریهای مربوط به همان چکاپها را برای فرد حذف میکند یا پشتیبانیاش را کاهش میدهد.
مثلا در آلمان اگر فرد در سال حداقل یک بار برای چکاپ دندانهایش، به دندانپزشک مراجعه نکند، شرکت بیمه، بیمهی دندان را از لیست بیمههای او حذف میکند یا فقط هزینههای پایهای را میپرادزد. شرکت بیمه ترجیح میدهد که مرتبا هزینهی چکاپ را پوشش دهد، اما وارد هزینهی درمانهای پیچیده و پیشرفته نشود. البته این مساله برای خود بیمار نیز حائز اهمیت است تا رنج کمتری بکشد و آسیب کمتری ببیند. اما این چکاپهای دورهای نیز تنها تا حدی موثر است. ممکن است فرد تنها مدت کوتاهی بعد از آخرین چکاپ کامل، به یک بیماری دچار شده باشد. در این حالت تا سال بعد که او دوباره برای چکاپ مراجعه کند، بیماری پیشرفت کرده و سلامت شخص را به خطر میاندازد. همچنین در مورد بیماریهای مسری، عدم تشخیص زودهنگام بیماری، خطر سرایت بیماری به دیگران و شیوع یک بیماری مسری را افزایش میدهد. به این شکل هم سلامت عمومی به خطر میافتد و هم اینکه هزینهی بالایی بر کل سیستم درمانی تحمیل میشود.
میبینیم که تشخیص زودهنگام بیماریها از هر طرف که نگاه کنیم، بازی نه تنها دو سر برد، بلکه چند سر برد است. هم خود فرد، هم بیمه گذار و هم جامعه از این تشخیص زودهنگام سود میبرند. از طرف دیگر، بعضی از این روشهای تشخیص چندان هم بیخطر نیست و فقط در مواردی تجویز میشود که واقعا فرد مشکوک به یک بیماری باشد. اما حالا ما در عصر تکنولوژی زندگی میکنیم. اکنون روشهای تشخیص سریع و ایمن، برای بسیاری از بیماریها توسعه یافته است. برای برخی بیماریها، سنسورهایی وجود دارد که به صورت لحظهای، میتواند سلامت بیمار را رصد کند.
حالا تصور کنید با پیشرفت بیشتر تکنولوژی به خصوص در بخش تشخیص بیماریها، و همچنین به کارگیری الگوریتمهای یادگیری ماشین و همچنین الگوریتمهای هوش مصنوعی، تشخیص بیماریها از روی یک سری اطلاعات که از بدن فرد به دست میآید، رفته رفته ساده تر و موثرتر خواهد شد. آنوقت ممکن است روزی برسد که مثلا ساعت مچی هوشمند در دست ما، کار تشخیص را انجام داده و لحظه به لحظه، اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت ما را به یک مرکز سلامت مخابره کند. این شاید سریعترین تشخیصها را به دست بدهد. آنوقت در کوتاهترین زمان ممکن، بیمه گذار از سلامت افراد تحت پوشش باخبر میشود و فورا از فرد میخواهد که درمان را آغاز کند. یک اشکال بزرگ وجود دارد و آن بحث حفظ حریم شخصیست. اما احتمالا در آن روز، شرکتهای بیمه این را به عنوان یک پیششرط قرارداد ذکر میکنند که فرد حتما تحت نظر چنین سیستم مراقبت شبانهروزی قرار بگیرد.
راستی آیا شما حاضرید که ساعتتان لحظه لحظه وضعیت سلامت شما را پایش و گزارش کند؟
– ابا اباد