تکامل طبیعی هوشمند نیست. اصلا در تکامل طبیعی هوشی مطرح نیست. برای روشن شدن این موضوع اجازه دهید نحوه‌ی تکامل از طریق انتخاب طبیعی را بررسی کنیم. فرض کنید در محیطی مثل قطب شمال، خرس‌های قهوه‌ای زندگی می‌کنند. یک روزی در اثر یک جهش ژنتیکی کاملا تصادفی، خرسی به جای اینکه قهوه‌ای تیره به دنیا بیاید، با رنگ قهوه‌ای روشن متولد شود. این خرس قهوه‌ای روشن، از بقیه‌ی خرس‌های قهوه‌ای تیره خوش‌شانس‌تر است. چرا که در آن محیط برفی، تشخیص این رنگ روشن برای شکارچیان و طعمه‌ها سخت‌تر است. پس او در شکار بسیار موفق است و شانس بیشتری برای یافتن غذا دارد. از آنجایی که غذای بیشتری می‌خورد، شانس جفت‌گیری برای او نیز بیشتر است.
اما خرس‌های قهوه‌ای تیره سخت‌تر غذا پیدا می‌کنند و انرژی کمتری دارند و شانس زاد و ولدشان کمتر است. پس در نسل بعد تعداد خرس‌های روشن زیاد می‌شود. دوباره بین آن خرس‌های قهوه‌ای روشن، آن‌هایی که رنگ روشن‌تری دارند، شانس بیشتری برای بقا و زاد و ولد دارند. پس رفته رفته خرس‌های روشن بیشتر و بیشتر می‌شوند و خرس‌های تیره کمتر و کمتر. این است که امروز می‌بینید خرس‌های قطبی کاملا سفید هستند. این خلاصه‌ای از تکامل طبیعی از طریق انتخاب طبیعی‌ست.
اما همانطور که گفته شد، تکامل طبیعی هوشمند نیست و فرآیندی کاملا تصادفی و بی‌هدف است. مثلا شما نمی‌بینید هیچ موجود زنده‌ای به جای پا، چرخ داشته باشد. از نظر انرژی، داشتن چرخ بسیار بهینه‌تر از داشتن پاست. به همین خاطر ما در ساخت خودروها از پا استفاده نمی‌کنید. ما تنها در ساخت ربات‌های شبیه حیوانات از پا استفاده می‌کنیم. وگرنه برای حرکت جز در موارد معدود مانند ویدئوی زیر، چرخ خیلی بهتر و بهینه‌تر از پاست. اینجا نیز به این علت که چرخ و همچنین زمین زیر این دستگاه غول‌پیکر، تحمل وزن آن را نداشته از این مدل استفاده کرده‌اند. و الا اگر قرار بود ما خودروها را به جای چرخ‌دار، پادار می‌ساختیم، حداکثر با سرعت اسب و همراه با تکان‌های شدید و با مصرف بالای انرژی حرکت می‌کرد.
اما چرا موجودات زنده هیچکدام چرخ ندارند؟ چون تکامل طبیعی هوش ندارد.
این ما انسان‌ها هستیم که به این مساله فکر کرده‌ایم که چرخ برای درشکه و گاری از پا بهتر است. طبیعت که فکر نمی‌کند. اگر فکر می‌کرد ما باید یک موجود زنده با چرخ می‌یافتیم. پس ما به کمک هوش خودمان، می‌توانیم مسائل را بسیار بهینه‌تر از طبیعت حل کنیم. مثلا تکامل طبیعی هیچوقت نتوانسته راه حلی برای کلیه‌ی از کار افتاده پیدا کند. اما ما با هوش خودمان دریافته‌ایم که می‌توانیم کلیه را از یک بدن دیگر به این بدن پیوند بزنیم.
ما در آینده حتی در ژن‌های خودمان نیز دست خواهیم برد و جلوی بسیاری از بیماری‌های ژنتیکی که طبیعت در مقابله با آن‌ها ناموفق بوده را خواهیم گرفت. ما همین الان داریم روی ساخت موجودات هوشمند کار می‌کنیم. شاید بگویید هوش مصنوعی اصلا قابل مقایسه با هوش انسان نیست. اما به این توجه کنید که تکامل طبیعی برای ساخت انسان چند میلیارد سال زمان داشته، در حالیکه از زمانی که بشر از غار درآمده، تنها حدود ده هزار سال می‌گذرد. ما طی ده هزار سال، موجود هوشمندی (الگوریتم‌‌های هوش مصنوعی) ساخته‌ایم که یک نفر نتواند براحتی آن را از انسان تشخیص دهد.
حالا با این تفاسیر، می‌توان گفت که از این به بعد، دیگر تکامل مصنوعی (artificial evolution) به دست انسان، بر تکامل طبیعی (natural evolution) چیره می‌گردد و ما انسان‌ها مسیر تکامل موجودات زنده را تعیین خواهیم کرد.
– ابا اباد