در صورتی که در تامین نیازهای انرژی، زمان برایمان حائز اهمیت باشد، انرژی هسته‌ای گزینه‌ی چندان مناسبی نیست.
طبق گزارش وضعیت صنعت هسته‌ای جهان که هر ساله توسط world nuclear report ارائه می‌شود (لینک )، از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۲۱، میانگین زمان ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای، کمی کمتر از ده سال بوده است. این رقم بسیار بالاتر از پیش‌بینی‌هایی است که پیش از این میشد. به عنوان مثال، پیش از این World Nuclear Association زمان ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای را بین پنج تا هشت سال پیش‌بینی کرده بود. البته در مورد ایران ارقام تفاوت معناداری با میانگین جهانی دارد. ساخت نیروگاه اتمی بوشهر-۱، تنها نیروگاه هسته‌ای فعال ایران سی و شش سال زمان برده است. این در حالیست که ساخت یک نیروگاه سیکل ترکیبی دو سال و ساخت یک نیروگاه با سوخت زغال‌سنگ سه تا چهار سال زمان می‌برد. این عدد در مورد نیروگاه‌های بر پایه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار کمتر است. به عنوان مثال ساخت یک نیروگاه بادی تنها به شش الی هجده ماه زمان نیاز دارد. البته در مورد نیروگاه‌های بادی در مقیاس بزرگ و در مناطق با توپولوژی پیچیده، بایستی یک بازهی دوازده ماهه برای تهیه‌ی نقشه‌ی دقیق بادهای آن منطقه در نظر گرفت. با این حال زمان سی ماه، باز هم بسیار کمتر از زمان احداث یک نیروگاه هسته‌ای‌ست.
این زمان برای ساخت نیروگاه‌های از نوع سلول‌های خورشیدی به مراتب کمتر و در حد شش ماه است. موضوع زمان مخصوصا برای کشورهایی که نرخ رشد اقتصادی بالایی دارند، یک موضوع حیاتی‌ست. طبق برآورد آژانس بین‌المللی انرژی International Energy Agency (IEA)، تا سال ۲۰۴۰، میانگین تقاضا برای انرژی الکتریکی در سطح جهان، به میزان ۲/۱ درصد در هر سال افزایش می‌یابد. البته این عدد یک میانگین بوده و برای کشورهای صنعتی و کشورهای در هر حال توسعه، رقمی بالاتر است. همچنین اگر از نظر کاهش گازهای گلخانه‌ای به این موضوع بنگریم، در صورتی که در بازهی زمانی طولانی مورد نیاز برای ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای، متکی به سوخت‌های فسیلی باشیم، زمان زیادی را هدر داده‌ایم.