از قدیم گفته‌اند که کار جوهر انسان است، اما این حرف غلط است؛ درستش این است که بگوییم “این جوهره‌ی انسان است که کار اوست”. تقدم با جوهر است و سپس این کار است که در پس آن می‌آید… می‌آید که این جوهر گرانبها را عینیت و تجسد بخشد. پس اگر کسی جوهر خود را نشناسد، آنگاه مشغول کاری خواهد شد که سنخیتی با حقیقت وجودی‌اش نخواهد داشت. او به رسالت خود در این جهان پشت کرده است. چنین کسی مسخِ کار شده است… کاری که البته کار نیست بلکه بیگاریست و بیگاری از بیکاری نیز بدتر است. جوهر ما یعنی تلفیق استعدادها، علایق و دغدغه‌های ما و این جوهر “حوزه‌ی تأثیرگذاری” هر یک از ماست…
من اسم این مدل کار را در نظریه‌ی هستی‌شناسی کاربردی خود #کار_دل گذاشته‌ام و همیشه کمک کرده‌ام که دانشجویانم آن را شناخته و به منصه‌ی ظهور رسانند. از اولین هدف‌های دوره‌ی #فلسفه_کاربردی پیدا کردن کارِ دِل و بالانس آن با کار معاش است تا راه برون‌رفتی از دوراهی زنده ماندن و زندگی کردن یافته شود.
– دِی‌داد
پانوشت: کارِ دِل (و نه هر کاری) معنای زندگی هرکسی و یگانه راه تأثیرگذاری و سعادت او در زندگی‌ست.
___ در باب پیراهن من در عکس پیوست:
صفر) بالاپوشی با نام “روچ” (به‌معنای روز) محصول co-branding برندهای مد پایدار “می‌لی‌کاد” و “بلوچری” (که به “دِی‌داد” هدیه شده است).
یک) طراحی لباس از طراح جوان سرکار خانم “ملیکا هاشمی” و دوخت آن از پارچه‌ی دستبافت ایرانی به‌توسط برند مد سبز “می‌لی‌کاد”.
دو) سوزن‌دوزی طرح روچ (لوگوی #لیگ_فلاسفه) روی جیب به‌توسط برند مد ایرانی “بلوچری” با هنرمندی زنان توانمند خطه‌ی سیستان و بلوچستان و با مدیریت بانوان سمیرا جهانگیری و فرزانه رئیسی.
سه) طرح “روچ” شامل خورشید (سمبل نور و حقیقت)، کوه (نماد استقامت و پایداری)، درخت (سمبل باردهی و ثمر) و بوته‌ی سبز گل (نماد رشد و طراوت و زیبایی).
با آرزوی کامیابی روزافزون برای همه‌ی عزیزانی که در جهت توسعه‌ی کسب‌وکارهای پایدار در ایران عزیزمان مشغول فعالیت مستمر هستند.
– دی داد
درودها و سپاس‌ها.
درود و سپاس از شما